Zoet meidenverhaal

Humoristisch, herkenbaar en aantrekkelijk. Die woorden zijn vanaf de eerste bladzijde uit het boek onlosmakelijk verbonden met het debuut van Sara Zonneveldt. In april 2016 verrijkt zij op 15-jarige leeftijd de jeugdliteratuur met het feelgoodboek Dromen, waarin ze het typische pubermeisjesleven van Lucy beschrijft.  

Lucy woont in een klein dorp waar haar ouders het café bestieren dat Lucy later tegen haar zin in over moet nemen. Samen met vriendin Karen probeert Lucy de saaie dagen op school door te komen en thuis helpt ze haar ouders in het café. Ondertussen droomt ze over reizen over de wereld. Iets wat altijd een droom zal blijven, als ze haar ouders moet geloven. Maar dan gebeurt er iets wat haar leven bijzonder maakt. Ze ontvangt een brief van een onbekende, mysterieuze, maar vooral attente jongen en besluit hem terug te schrijven. Op papier leren ze elkaar steeds beter kennen. Zal ze er ooit achter komen wie hij is?   

Tegelijkertijd ontmoet ze in het café Jack, de zoon van een bekende hardloper. Jack is in training voor de marathon, een wens van zijn vader. Wanneer Jack een date voorstelt, kan Lucy niet weigeren. Als een echte gentlemen neemt hij haar mee naar een dorpje in Nederland, gewoon op ‘zwerftocht’. Langzaam maar zeker ontstaat een hechte band.  

De kracht van Dromen ligt duidelijk bij de schrijfstijl die Zonneveldt hanteert. Middels uit het leven gegrepen dialogen trekt ze ons direct mee in Lucy’s verhaal en schetst ze realistische situaties waar eenieder zich een beeld bij kan vormen: ‘Wisten wij veel dat de quiche niet vijftig, niet zeventig, maar twintig minuten in de oven moest.’ Daarbij zorgt ze voor een mooie afwisseling tussen dialogen en gedachtegangen en houdt ze het verhaaltempo hoog. Diverse humoristische passages in het verhaal zorgen voor de luchtigheid die kenmerkend is voor Dromen: ‘En de grond had ik heel modieus gedecoreerd met eeuwige troep, die er op de een of andere manier altijd bleef liggen.’  

Ook de gesprekken tussen Jack en Lucy zijn aandoenlijk. Niet alleen wordt het contact tussen de twee jongeren heel liefdevol beschreven, Zonneveldt creëert met Jack en zijn reisplannen een soort ‘escape’ voor Lucy, in wie je de beginselen van de romantische Finch uit Waar het licht is van Jennifer Niven terugvindt. Ook al zijn de zwerftochten niet zo volledig uitgewerkt, en is Jack hooguit een schim van Finch, Zonneveldt bezorgt met deze stukken een hartverwarmend gevoel: ‘Het leek alsof de grond onder ons verdween, alsof de regen in vuurwerk veranderde. Alsof mijn lichaam alleen bestond uit mijn wild kloppende hart en mijn lippen, die samensmolten met die van Jack.’  

In de kern bevat Dromen een goede boodschap. De plicht die Lucy en Jack voelen jegens hun ouders, waardoor ze iets tegen hun zin gaan doen, wordt goed uitgewerkt. Ook de briefwisseling tussen Lucy en de mysterieuze jongen is origineel en maakt het verhaal aantrekkelijk. Helaas ontstaan er gedurende het verhaal te veel andere problemen, zonder dat die problemen écht uitgediept worden. Ouderschap, faillissementen, vluchtelingen en de ‘zwerftochten’ van Lucy en Jack; alles wordt aangehaald, maar summier besproken. Dromen krijgt hierdoor haast een overkill aan verhaallijnen, die het verhaal zeker boeiend maken, maar de diepgang tenietdoen. Daarbij zorgt deze uitwerking soms voor niet-realistische verhaalelementen: Lucy’s familieproblemen krijgen van haar ouders zo weinig aandacht, dat het onrealistisch wordt.  

Toch blijft Dromen een verhaal om lekker bij weg te dromen. Na een misschien wat overdreven en gemaakt happy-end laat Zonneveldt ons vooral achter met een fijn gevoel. De humor, de luchtige schrijfstijl, het hoge verhaaltempo en de realistische weergave van de gebeurtenissen maken Dromen tot een prima jeugdboek.  

‘En zolang we elkaar de doen in dromen lieten zien, was er niemand die ons kon tegenhouden.’