Meeslepend liefdesverhaal

‘De laatste keer dat Emmy Olivier ziet, is op hun drieënveertigste dag in groep drie.’ Robin Benway begint haar boek zakelijk, bijna journalistiek. Al snel buigt ze dit om tot een romantisch verhaal over Olivier en Emmy. Met Emmy & Olivier schrijft Benway haar vierde jongerenboek. Het bevat een liefdesverhaal dat je vanaf de eerste bladzijde meetrekt en ontroert, maar Benway laat kansen liggen: een uitgewerkte thematiek mist.  

Wanneer Olivier en Emmy zeven jaar zijn, wordt Olivier meegenomen door zijn vader. Na tien jaar komt Emmy’s grote droom uit: Olivier wordt teruggevonden en komt weer naast Emmy wonen. Haar grote ‘jeugdliefde’ is terug. Haar leven kan alleen maar beter worden, toch? Maar hoe krijg je weer contact met iemand die je tien jaar niet hebt gezien? Is Olivier nog wel dé Olivier? Emmy merkt dat het leven niet weer zo kan zijn zoals het vroeger was, ook al had ze dat graag gewild.  

De toonzetting in Emmy en Olivier is aangrijpend. Benway maakt gesprekken, gedachten en gevoelens realistisch. Op deze manier is het onmogelijk niet met Emmy mee te leven of om haar te lachen. Emmy vertelt haar geschiedenis en geeft daarbij commentaar op de gebeurtenissen. Dat doet ze heel direct en humoristisch. Zo beschrijft ze een surfles aan Olivier als volgt: ‘Olivier was een ramp. Ik bedoel, ik dacht dat Caro slecht was toen Kane het ons die eerste dag op het strand leerde, maar bij Olivier vergeleken was zij net Laird Hamilton.’ Emmy creëert herkenning bij de lezer en maakt haar verhaal boeiend.    

Naast een mooie schrijfstijl maakt Benway op een prima manier gebruik van de elementen ‘humor’ en ‘ernst’. Het basisverhaal in Emmy & Olivier is verdrietig, maar met humoristische opmerkingen en gebeurtenissen tovert ze het om tot een mooi en grappig liefdesverhaal, met een ernstige ondertoon. Die combinatie werkt! Sommige fragmenten zorgen voor een lach en een traan: “‘Dat wéét ik!’ zei hij scherp, maar zijn stem klonk nog steeds droevig. ‘Sorry. Ik weet het. Maar weten en voelen zijn twee heel verschillende dingen. Ik herinner me jou amper, Emmy. Sorry maar het is zo.’” Het wordt zo onmogelijk Emmy & Olivier aan de kant te leggen.  

Helaas laat Benway ook kansen liggen. Het verhaal Emmy & Olivier komt nauwelijks verder dan een mooi liefdesverhaal. De boeiende thematiek wordt onvoldoende besproken. Jammer, want dit verhaal biedt genoeg kansen. Zo bespreekt Benway de gevolgen van de verdwijning en de verschijning van Olivier nauwelijks. Natuurlijk heeft het gevolgen wanneer Olivier tien jaar weg is. Op hem, maar ook op zijn familie en omgeving. Die gevolgen hadden best wat uitgebreider verwerkt mogen worden. Ook het feit dat Emmy heel beschermd opgevoed wordt door haar ouders en daardoor niets mag (een direct gevolg van de verdwijning van Olivier) blijft onderbelicht. Wat zijn de gevolgen? Wat zijn de beweegredenen van haar ouders? Benway had het boek waardevoller kunnen maken door dit te bespreken! Nu is Emmy & Olivier een roman met behoorlijk veel clichématigheden. De manier waarop Olivier verdwijnt is voorspelbaar. Als Benway hier andere keuzes had gemaakt, was haar verhaal unieker geweest.  

In het laatste deel van het boek keert het tij. Het verhaal wordt na de ruzies tussen Emmy en Olivier en hun ouders diepgaander en de thematiek krijgt meer ruimte. De mooie, natuurlijke dialogen en de humoristische passages blijven en verrijken ook hier het verhaal. Via een feelgood-einde laat Benway je ontroerd en gelukkig achter. Door de missende diepgang in de thematiek en de clichématigheden ontstijgt Emmy & Olivier het niveau van een heerlijk meidenboek niet, maar blijft het een realistisch en heerlijk verhaal om lekker bij weg te dromen.