Geen verpletterend, maar geslaagd slotverhaal

Verscheidene jaren werkte Becca Fitzpatrick aan de ‘Hush, hush’-saga: het verhaal over Patch en Nora. Met Finale sluit ze deze spannende reeks over gevallen engelen en de Nephilim af. Ook al maakt ze de woorden op de voorkant, (‘het verpletterende laatste deel van de ‘Hush, hush’-saga’) niet helemaal waar, Finale is een verhaal met alle elementen waar de echte Hush, hush-liefhebber van zal smullen: spanning, moord, doodslag, jaloezie en een goede dosis romantiek.  

‘Scott geloofde niet in geesten. Doden bleven in hun graf.’ Geheel op eigen wijze start Fitzpatrick haar verhaal vanuit het oogpunt van Scott. Daarmee werpt ze nieuw licht op Nora’s verhaal en trekt ze aandacht van de lezer. Vervolgens verschuift ze het perspectief naar Nora. In ruim vijftig bladzijden blikt Nora, verhalend, terug op haar verleden, waarin zij haar vader beloofde de strijd van de Nephilim tegen de gevallen engelen te leiden. De auteur slaat hiermee een andere weg in. Waar de eerste drie delen amper beschrijvend waren van karakter, krijgen de terugblikken en gedachtegangen van Nora in Finale meer kans en daalt het verhaaltempo: er gebeurt minder, er is meer ruimte voor Nora’s innerlijk. Het lijkt de ‘stilte voor de storm’.  

En dat blijkt. Met de komst van vijand Pepper wordt het leven van Nora op de kop gezet en neemt de spanning in het verhaal toe. Nora moet de oorlog tussen de gevallen engelen en de Nephilim voorkomen en tegelijkertijd leiden. Omdat Nephil Nora in een krachteloos mensenlichaam zit, moet ze trainen. Oudgediende Dante krijgt de schone taak haar te begeleiden. Ondertussen moet ze breken met gevallen engel Patch, haar grote liefde. Samen met Patch bedenkt ze een plan waardoor ze de onmogelijke keuze kan voorkomen. Maar dan komt Dante met een duivels drankje en trekt Marcie bij Nora en haar moeder in huis. Nora’s onmogelijke taak wordt nóg onmogelijker.  

Waar de compositie van Stilte opvallend geslaagd was, valt de compositie van Finale tegen. Fitzpatrick blijft in één tijd, in één werkelijkheid. Daarbij is het fantasiegehalte in dit deel heel erg hoog. Niet alleen zenden de engelen en Niphilim elkaar eindeloos gedachten toe, in dit deel blijkt dat ze elkaars gedachten ook overnemen. En dat wel op heel bijzondere, ongeloofwaardige manier: ‘Met alle kracht die ik in me had, wierp ik een mentaal net uit in Dantes hoofd.’ Tegenstrijdig zijn de uiterst realistisch, filmisch beschreven scènes waarin Patch en Nora elkaar de liefde verklaren. Ook Nora’s opkomende verslaving wordt erg natuurgetrouw beschreven. Fitzpatrick stort de lezer met deze scheiding net als Nora in een spagaat: fantasie en realiteit.  

‘Deze oorlog heeft niets met heldendom te maken. Oorlog zal alleen ongekende verwoesting veroorzaken.’ Via diverse aangrijpende uitlatingen laat Fitzpatrick ons de ernst van het verhaal zien: Nora staat tussen twee partijen in, ze zal hoe dan ook verliezen. Daarbij combineert de auteur het fantasierijke verhaal over de engelen met eigentijdse thema’s als jaloezie, chantage en liefde. Ze laat de personages, meer dan in andere delen, groeien. Nora groeit uit tot het zelfstandige meisje met een eigen mening en ook vriendin Vee wordt zelfverzekerder. Fitzpatrick combineert deze ontwikkeling op prima wijze met de geliefde kenmerken als Nora’s naïviteit en Vees humor.  

Net op het moment dat de situatie uitzichtloos lijkt, ontstaat er bij Patch en Nora een nieuw plan: het is hun enige kans om samen te blijven. Via verschillende onverwachte wendingen, waarbij de rol van Marcie uitstekend weggezet wordt, maakt Fitzpatrick van de slotakkoorden een bloedstollend einde waarvan niemand het verloop kan voorspellen. Waar de keuzes rondom de verhaallijn van Vee jammerlijk zijn, is de herintroductie van personages uit eerdere delen goed doordacht en wordt het verhaal mooi afgerond.  

Met een verhullende epiloog rondt Fitzpatrick het sprookje rondom Patch en Nora af. Waar Finale niet de belofte ‘verpletterende laatste deel’ waarmaakt door de onaantrekkelijkere compositie en het hoge gehalte aan fantasie, is het door de romantiek, de spanning en de ontwikkelingen van de personages wel een aantrekkelijk verhaal.