Cliché, voorspelbaar, maar o zó heerlijk om te lezen

“Je hersenen gebruiken continu twintig procent van alle zuurstof die je bloedbaan binnenkomt. De mijne hebben vast een vreetbui, want mijn hoofd voelt ineens zo licht dat het best zou kunnen wegzweven, als een ballon.” Holly Smale weet op humoristische wijze de lezer één te maken met Harriet. In het derde deel van de ‘Geek Girl’-serie, Perfect plaatje, gaat het leven van ex-model Harriet verder. Deze chicklit zit vol clichébeelden en voorspelbare gebeurtenissen, maar is zeer vermakelijk.

Harriet gaat na de zomer naar 5 VWO en hoort dat ze haar schoolonderzoeken goed heeft gemaakt. Ze heeft een leuk leven met vriendje Nick en vrienden Toby en Nat. Dan hoort ze dat ze naar Amerika gaat, voor het werk van haar vader. Ze verhuist naar New York! In de eerste instantie lijkt dit allemaal leuk, maar al snel blijkt ze niet écht naar de stad New York te gaan, maar naar een klein plaatsje, anderhalf uur van the Big Apple. Vanaf dat moment is het perfecte plaatje van Harriet kapot. Als ex-model moet ze proberen haar leven op de rit te krijgen. Maar hoe doe je dat zonder vrienden? Wanneer je vriendje op giga veel kilometers afstand van jou zijn modellencarrière voort moet zetten? Dan belt Wilburt, Harriets ex-agent, voor een nieuwe shoot. Is dat een kans om het te maken in New York?

"O, o, o. Dat is beeldschoon, kattenslippertje van me.” Wie heeft er nu geen goed beeld van de agent van Harriet? Holly Smile zet Wilburt op heerlijke wijze neer, waardoor het clichébeeld van een ‘modeman’ bevestigd wordt. Juist deze beschrijvingen maken het verhaal van Harriet hilarisch. Perfect plaatje bevat, naast een goed getypeerde stylist, alle andere ingrediënten voor een heerlijke chicklit. Via vele herkenbare situaties trekt Smale je mee in de wereld van de ongelukkige Harriet. Daarbij schuwt ze een beetje leedvermaak niet. Stiekem lacht iedereen wanneer de hele wereld Harriets zestiende verjaardag vergeet en vindt iedereen het heerlijk om te lezen over de bloedmooie verkeerde jongen Cal, die precies op het verkeerde moment in Harriets leven stapt. Ook de ietwat vreemde gouvernante zorgt voor de nodige voorspelbare argwaan, maar maakt het verhaal aantrekkelijk.

Holly Smale gebruikt in Geek Girl helaas een heel arsenaal aan clichébeelden. Bekende concepten als ‘we gaan naar Amerika voor papa’s werk’ of ‘mijn dagboek is gestolen’ worden in veel boeken gebruikt. Daarbij zijn sommige elementen in het verhaal niet heel realistisch. Zo kent Engeland het fenomeen ‘VWO 5’ niet en is het mogelijk vraagtekens te stellen bij de eenvoud en snelheid waarmee Harriets ouders beslissen naar Amerika te gaan. Toch weet de auteur het verhaal zo te beschrijven dat het wel aantrekkelijk is het verhaal te lezen. Haar belangrijkste strijdmiddel: humor. Door de vele humoristische vergelijkingen en ‘weetjes’ wordt de lezer keer op keer verrast. “Gemiddeld wordt informatie via de zenuwen naar de hersenen overgebracht met de snelheid van een luxe sportwagen met een grote motor. Ik voel me nu net het karretje van de melkboer.”

Perfect plaatje is vooral een heerlijke chicklit die verslonden mag worden. Alle vooroordelen over de modellenwereld en het leven in New York worden bevestigd, maar dat mag de pret niet drukken. Want zeg nou zelf: niets is toch zo heerlijk als lezen over het voorspelbare leed van een ander? De vrolijke toonzetting in het verhaal maakt het boek vermakelijk. "Als Nat gekwetst raakt, wordt ze boos, en als ze boos wordt, gaat ze met dingen gooien. Vlak bij ons staat een paar schoenen met hoge hakken en er is een gerede kans dat die zometeen permanent in me worden geduwd." Het derde deel uit de 'Geek Girl'-serie is zeker een aanrader!