Tegenvallend 'gekerst' geek girl-verhaal

Wie na de eerste delen van ‘Geek Girl’ nog niet genoeg gegeekt heeft, kan zijn hart ophalen. In de 95 pagina’s tellende Geek Girl pakt uit! geekt Holly Smale rustig verder. Tenminste; zo lijkt het. Smale neemt de lezer weer mee naar de wereld van Harriet en creëert een superromantisch kerstverhaal. Echter, met Geek Girl pakt uit! slaat ze de plank mis. Het te dunne, te simpele boekje haalt het niveau van de andere delen uit de serie lang niet.  

Harriet is al maanden bezig met de voorbereiding van haar perfecte Kerst. En dan, een paar dagen voor Kerst, krijgt ze haar eerste zoen van model Nick. Het is haar eerste zoen ever. Natuurlijk deelt ze dit met haar beste vriendin Nat. Wanneer ze echter na vier dagen niets van Nick gehoord heeft, begint ze te twijfelen. Is Nick wel haar prins op het witte paard? Of betekende die zoen misschien niet zo heel veel? ‘‘Harriet,’ zucht Nat geduldig, ‘als een jongen niet binnen drie dagen contact met je opneemt, dan doet hij het niet meer. Dat is de wet.’’  

Alles wat de serie Geek Girl sterk maakt, lijkt bij Geek Girl pakt uit! tegen te werken. Net zoals in andere delen probeert Smale in dit deel wetenschappelijke weetjes te koppelen aan het verhaal van Harriet. Echter, ze stopt te veel weetjes in het krap honderd pagina’s tellende verhaal, zonder ze echt goed uit te werken. Het gevolg is een boek vol passages die niet goed uit de verf komen.  

Tegelijkertijd probeert ze makkelijk te scoren met deze versie van haar geek girl. Een verhaal boordevol miscommunicaties, overtrokken reacties en clichébeelden, soms zelfs weer clichés in de wereld van de clichés, moet de lezer bekoren, maar bereikt eerder het tegenovergestelde. Het verhaal van Harriet is te simpel en trapt te veel open deuren in om echt te verrassen. De lezer ziet elke gebeurtenis ver van tevoren aankomen.  

Gelukkig weet Smale met personage Harriet het verhaal enigszins te redden. Net zoals in andere delen zet ze het model over de top neer en maakt ze van Harriet op diverse plaatsen in het verhaal een ware hysterische malloot. Harriet zorgt er met haar karakter voor dat lezers nog een beetje Geek Girl herkennen in Geek Girl pakt uit!. Een beetje slechts, want in het te korte verhaal krijgt ook Harriet niet echt de kans te laten zien wat ze waard is en de harten van de lezers te stelen.  

Tegelijkertijd kunnen ook andere personages in het verhaal niet echt floreren. Smale wil alle belangrijke compagnons, van Nat tot Wilbur, introduceren, maar creëert geen ruimte de personages echt aan het woord te laten. Wilbur krijgt maar een halve pagina om zijn modellenkennis te uiten, zonder echt iets toe te voegen aan het verhaal. Hij lijkt louter goed om even het nummer van Nick aan Harriet te geven. De lezer moet zijn goede typering uit andere delen missen. Geen ‘fluffy duffy’ en ‘honny pon’ deze keer.  

‘Wat ik zo fantastisch vind aan mensen is dit: We zijn geen cadeautjes. Je kunt ons niet netjes inpakken, een strik om ons heen doen en ons dan aan iemand geven. Je kunt ons niet openmaken en alles eruit halen. Je kunt niet in één keer zien wie we zijn. Eigenlijk kom je daar nooit achter. Mensen blijven je verrassen.’  

Het zijn wijze woorden van Harriet. Helaas worden de woorden geen werkelijkheid in Geek Girl pakt uit!. Harriet en haar compagnons verrassen de lezers niet en blijven oppervlakkige papieren poppetjes in een clichématig verhaal.