Alle gevaren van social media ineen

Prikkelend, actueel en bij vlagen zeer intrigerend. Dat zijn de kernwoorden die in eerste instantie bij Has#tag van Dirk Bracke lijken te passen. Deze YA-roman hoort bij de kortfilm van Adil El Arbi en Bilall Fallah en wordt uitgebracht door Davidsfonds Infodok. Bracke maakt voor eens en altijd korte metten met social media; hij bespreekt alle gevaren in één spannend verhaal.    

Bracke begint zijn verhaal vanuit een interessant en mysterieus personage. Al snel blijkt het te gaan om de bad guy van het verhaal; ene Kevin: ‘’Chloé als aperitief’, gromde hij. ‘Dan Marie. Voor die lekkere hoofdschotel wil ik geduld hebben.’ Bracke scoort hiermee makkelijk: bad guys doen het altijd goed.    

Vervolgens keert hij naar de andere hoofdpersonen in het verhaal: Marie en Chloé. Met de informatie over Kevin in het achterhoofd gaat de lezer naar de twee puberende meiden. Zij vertolken in alles het gedrag van doorsnee 17-jarigen: telefoons in de hand, foto’s plaatsen die anderen kunnen liken, aandacht van jongens proberen te krijgen en tegelijkertijd onzekerheid zijn over zichzelf.    

Al snel krijgt Marie contact met twee oudere jongens. De knappe Ryan wil haar aandacht, terwijl ene Anton via social media ook het een en ander van haar opeist. Terwijl ze met de twee jongens haar liefdesleven probeert op te starten, probeert Marie op andere gebieden het hoofd boven wat er te houden. Allereerst heeft ze te maken met dreigberichtjes waarin ze uitgemaakt wordt voor slet en hoer. Bovendien heeft ze te maken met haar gescheiden ouders die bij vlagen echt niet met elkaar overweg schijnen te kunnen. Ten slotte is er het probleem rondom haar overleden broertje Jason. Marie draagt een immens schuldgevoel bij zich, maar durft het niemand te vertellen. Dit verandert wanneer de jongens in beeld komen. Marie gaat snel verder dan ze misschien had moeten gaan.      

Has#tag intrigeert in de eerste plaats vanwege de actualiteit van de thematiek die Bracke aanhaalt. In slechts honderdtachtig bladzijden bespreekt hij diverse nadelen van social media: catfishing, cyberpesten en sexting. Hiermee creëert hij in weinig woorden een rijk verhaal dat niet zozeer uniek is, maar wel intrigeert. Het waarschuwt de jeugdige lezer precies voor de dingen die momenteel spelen.  

Helaas is het jasje waarin Has#tag gegoten wordt misschien niet het meest geschikte. Hoewel Bracke regelmatig speelt met spannende elementen, zoals perspectiefwisselingen en cliffhangers, schept hij tegelijkertijd een verhaal dat op diverse plaatsen voorspelbaar of wat overdreven is. Tegelijkertijd benadrukt hij ‘verkeerde’ gedachten of gevoelens van de puberende dames wel heel erg, waardoor te expliciet neergezet wordt hoe verkeerd ze bezig zijn: ‘Wellicht een van haar Facebookvrienden die ze ooit zonder nadenken had geaccepteerd.’ Het verlaagt het realiteitsgehalte van het verhaal en vermindert de kans emotioneel betrokken te raken bij de pubers. Tegelijkertijd is de toonzetting in het verhaal bij vlagen kinderlijk. Korte zinnen en expliciet verwoorde gedachtes lijken niet geheel te passen bij de 17-jarige pubers.    

Waar Has#tag in het begin erg rommelig oogt door de talloze perspectiefwisselingen en de vele lijntjes die Bracke uitzet, zoals de toevoeging van de echtscheiding en het mysterie rondom Jason, vermindert dit naarmate het verhaal vordert. Bracke focust zich meer op de problemen rondom de sociale media en plaatst de algemeen bekende problematiek meer naar de achtergrond. Helemaal verdwijnen doet het niet, maar het zorgt niet meer voor de talloze interrupties. De lezer kan zich in ieder geval bezighouden met hetgeen er écht toe doet.    

Helaas brengt Bracke, net als vele collega-auteurs, zijn verhaal te snel naar een ontknoping. Waar de weg naar de climax zorgvuldig en gedetailleerd opgebouwd wordt, is dit helemaal niet het geval in de slotakkoorden van het verhaal. Bijna gemaakt snel en té plotseling lossen alle problemen zich op of komen ze tot het dramatische hoogtepunt. Brackes boodschap is helder en zijn #what the FAQ vol weetjes rondom sexting en catfishing zijn goedbedoeld. Helaas mist het in principe boeiende verhaal zelf het laatste beetje overtuigingskracht.