Een regelrecht succes

“Het draait om hoe jij de wereld ziet! Dat je Alfa’s en Omega’s niet als tegenpolen beschouwt!”  

Na de vuurzee trekt Omega Cass verder met Zoë en Piper. Ze vluchten uit deadlands, op zoek naar Sally. Deze oude vrouw zit al jaren bij het verzet en kan de jongeren helpen. Op hun weg naar Sally komen ze de Ceremoniemeester tegen. Hij vormt met de Generaal en Cass’ tweelingbroer Zach (Hervormer) de Raad van de Alfa’s. Zijn voorstel opent het spannende verhaal in Hemelvuur: “‘Jouw hulp,’ antwoordde hij. ‘Om jouw tweelinghelft en de Generaal tegen te houden in hun jacht naar de machines.’”  

Hemelvuur van Francesca Haig vormt het tweede deel in de ‘Fire Sermon’-serie. Wederom bevat dit verhaal een heftig en origineel plot. Anders dan in Vuurpreek houdt Haig het verhaaltempo continu hoog en weet ze de lezer van begin tot eind te boeien. Waar ellenlange gedachtebeschrijvingen een doorn in het oog waren in het eerste deel, is deze doorn in het tweede deel geheel verdwenen. Met een plot die vanaf het begin af aan spanning oproept en tot het einde verrassend blijft, maakt Haig Hemelvuur tot een regelrecht succes.  

Na de ontmoeting met de Ceremoniemeester trekken Cass, Zoë en Piper verder naar Sally en ontmoeten ze haar en bondgenoot Xander. Zij lichten de jonge Omega’s in over de verschrikkingen in New Hobart en het geheim rondom de Ark, dé plaats met alle botten, aldus Xander. Sally’s verhalen en Xanders visioenen vormen de start van Cass’ nieuwe zoektocht. Ze is vastbesloten haar Omega’s te helpen en het geheim achter de Ark op te lossen.  

Haig trekt, meer dan in Vuurpreek, de aandacht met een bijzonder intrigerende verhaalsetting. Met liedjes die aandoen als ware geuzenliederen, ridderlijke avonturentochten, romantische kampvuurtjes en de slavenpraktijken in New Hobart laat ze de Omega’s laveren in een setting die een en al verleden uitstraalt: “Toen we een dag in een veld met zwerfkeien kampeerden, hoorde ik een man de spot drijven met Piper.” Dit avontuurlijke beeld combineert ze met de nieuwe, voor de lezer onbekende wereld van de Alfa’s en de Omega’s; een wereld vol fantasie en nieuwe technieken waar de machtsstrijd en eigenbelang een belangrijke rollen spelen. Uiterst gedetailleerd en met taalgebruik vol beeldspraak omschrijft ze deze wonderlijke wereld en neemt ze de lezer haast ongemerkt steeds verder mee in het verhaal van Cass en haar vrienden: je kruipt in de huid van een dappere ridder en laveert in een soort toekomst.  

Naarmate het verhaal vordert, behoudt Haig de aandacht van de lezer door impliciet en expliciet politieke een maatschappelijke informatie toe te voegen. Waar de Alfa’s en Omega’s in eerste instantie ver van onze huidige mens af lijken te staan, blijkt het gruwelijke tegendeel in de loop van Hemelvuur waar. Diverse machtsstrijden komen akelig dicht bij onze wereld en de ethische dilemma’s die Haig aanhaalt blijken ook voor ons realiteit: “Denk je echt dat ze liever aan Omega’s gebonden zijn dat dat ze hun kinderen met misvormingen zien?’ vroeg Piper.” Haig weet als geen ander de lezer te confronteren met het beeld van nu: het beeld van egoïsme en individualisme.  

“Ik wilde iets de wereld in sturen wat niet vuur, bloed of messen was.” Hoewel Haig hier en daar dreigt te verzanden in filosofisch gezwam, lijkt dit het verhaal niet echt pijn te doen. Ook de clichégenie Xander, de jongen die van idioot uitgroeit tot genie, kan het boek niet schaden. Deze schoonheidsmissers worden ruimschoots goedgemaakt door de goed uitgewerkte tegendraadse Cass en het steeds tactischer wordende plot vol filmische scèneweergaves.     

Met een indringend slot, waarbij Haig de lezer keer op keer confronteert met ethische dilemma’s, haat en verdriet sluit ze Hemelvuur passend af en opent ze de weg naar een volgende deel. Haar geuzenlied maakt het verhaal rond.  

“O, je zult nooit moe zijn, noch koud
En nooit van je leven word je nog oud,
En het enige wat je zult moeten geven
Is je leven.”