Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Een boeiende anonymous in een tijd vol gamers

Marloes 04 februari 2017 Auteur

‘Meestal is die jongere, de ‘verteller’, er eerst, en gaat de schrijver aan de slag met zijn verhaal.’ Dit is het concept van de steeds groter wordende ‘Slash’-serie; de jongere vertelt zijn verhaal en de schrijver schrijft. Jelmer Soes hanteert voor Lichaam van licht, het nieuwe deel in de serie, een ander concept. Hij had al een thema, gameverslaving, en moest toen op zoek naar jongeren. Verder dan veel eerste contacten kwam hij echter niet. En zo ontstond Lichaam van licht: ‘het verhaal van niet één persoon, maar van meerdere; een ‘anonymous’, opgebouwd uit delen van de (ex)gamers, en delen van mijzelf.’  

‘‘Ik ga niet in mijn eentje mijn leven vergooien aan zinloze games,’ had hij gezegd. ‘Ik neem je mee in mijn val. Altijd.’’

Wanneer Jonas zijn havodiploma behaald heeft, gaat hij met zijn beste vriend Björn naar Frankrijk. Daar besluit hij zijn nieuwe studie te gaan doen in Utrecht. Hij schrijft zich in voor de lerarenopleiding Nederlands en huurt een kamer. Echter, vrijwel direct gaat het mis. Beste vriend Björn nodigt hem uit voor de game ‘The Rift’. Jonas duikt in de virtuele wereld en begint met het spel als Sanoj. Al snel wordt hij geïnfecteerd met het gamersvirus en gamet hij meer en meer. Langzaam maar zeker gaan zijn studie en sociale leven eronder leiden. Jonas merkt dat hij de controle verliest over zijn eigen leven. Minder tijd voor vriendinnetje Sophie, minder tijd voor zijn studie en minder tijd voor zijn huisgenoten. Maar hij kan altijd stoppen. Toch?  

Met Lichaam van licht verhaalt Soes op simpele, maar boeiende wijze over de ernst van een gameverslaving. Met een aantrekkelijk verhaal, dat vanaf de eerste bladzijde gesierd wordt door een hoog verhaaltempo, trekt hij de lezer mee in de wereld van een echte topgamer. Soes laat Jonas zijn eigen levensverhaal achteraf vertellen en gunt hem daarbij de kans te reflecteren op zijn eigen handelen. Dit doet Jonas, op zijn beurt, zoals hij geacht wordt te doen. Hij probeert te ontdekken waar het omslagpunt in het cruciale gamejaar lag; het moment waar hij zijn lezers voor moet behoeden. Lange tijd zijn deze reflectiemomenten succesvol; het is interessant om te zien dat Jonas zijn eigen leven ‘afkeurt’, terwijl hij tegelijkertijd zijn handelen nog steeds ‘begrijpt’. Echter, Soes laat Jonas érg vaak terugkijken op zijn handelen, waardoor het verhaal bij vlagen een te evaluatief karakter krijgt. Soes hanteert te veel telling in plaats van showing en zet daarbij de lezer op afstand.  

Toch lijdt Lichaam van licht hier niet onder. Uiterst gedetailleerd zet Soes in een logisch verhaalverloop uiteen hoe het leven van een verslaafde verloopt, alles incluis: zinloze levensverbeteringsplannen, uitstellen van studieopdrachten, leugens tegenover geliefden, sociale afzondering en extra leningen. Langzaam ontdekt de lezer hoe Jonas verder wegzakt in zijn verslaving zonder dat hij Jonas kan stoppen. Met direct taalgebruik, herkenbare situatieschetsen en meeslepende gamescènes overtuigt Soes de lezer van de realiteit van zijn verhaal. Dat lijkt te werken. De lezer ziet de benarde situatie waarin gamer Jonas zich bevindt en net als Jonas van nu ziet de lezer dat de Jonas van toen geen uitweg zag. Echter, Soes slaagt er niet in de lezer volledig samen te laten gaan met Sanoj. Daarvoor is het verhaal simpelweg te vluchtig en ligt het tempo te hoog.  

Met een slot dat zich helaas kenmerkt door te grote tijdsprongen vertelt Soes op welke manier Jonas zijn leven probeert te redden. Op speelse wijze stelt hij grote vragen over gameverslaving aan de orde, waarbij hij menig lezer van stof tot nadenken voorziet. Lichaam van licht is een waarschuwing; het laat zien hoe gemakkelijk je de controle over je leven verliest. In deze tijd, de tijd vol computergames en 24/7 bereikbaarheid, kan zo’n boek voor de jeugd niet achterwege blijven. Soes slaagt erin op simpele, hier en daar zeer voorspelbare wijze gameverslaving bespreekbaar te maken. Simpel, maar doeltreffend.  

‘Ik had geen lichaam meer, geen spieren, geen gewicht. Ik was alleen nog licht.’

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marloes

Gesponsord

Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?

Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.

Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.

Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.

Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.

Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!

Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!

Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.

Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft

In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.

De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.

Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.

Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.

Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.

De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!

De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.

Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.

Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu

Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?

Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur