Mensen; slachtoffers van elkaar

“Die andere mensen, nog niet Nat, nog niet Droog, maar allemaal slachtoffer van het nietsontziende water, of misschien nog wel meer van zichzelf en elkaar.” Dit constateert Nina, een van de hoofdpersonages in Overstroomd, het debuut van Eva Moraal. Mag je verschil maken tussen mensen? Tussen de Natten en de Drogen? Met deze vraag ging Moraal aan de slag en probeerde haar antwoord onder woorden te brengen. Het resultaat is een spannend en zeer mooi vormgegeven verhaal dat iedereen raakt.

“Eén datum springt eruit. Ene Karel Groen stierf een dag voor de Eerste Grote Overstroming. Voor alle sjit begon. Een dag. Die Karel heeft geluk gehad.” Na de Grote Overstroming wordt het volk verdeeld in twee groepen: de Natten (de armen) en de Drogen (de rijken, de machthebbers). Nina gaat na de overstroming naar de school voor de Natten. Daar ontmoet ze Natte Max. Ze moet verzwijgen dat ze de dochter van de Droge burgemeester is. Samen met Max moet ze opdrachten voor school maken. Dan hoort ze dat Max’ vader bij dezelfde overstroming overleed als haar zusje Isa. Ze wil Max de waarheid vertellen, maar krijgt de kans niet meer. Max hoort, via de terreurgroep van z’n broer Liam, wie Nina echt is. De groep wil haar ontvoeren om Nina’s vader te chanteren. Wat gaat Max doen? Hoe loopt het af met Nina? Wie speelde welke rol in het verleden?

De spanning in Overstroomd is om te snijden. Door zinnen als “Nina’s huis is ziek, Max” of “Het is nog veel en veel erger” word je meegesleurd in het verhaal. Eva Moraal weet de gebeurtenissen rondom Max en Nina op die manier aantrekkelijk te maken. Daarbij maakt ze veelvuldig gebruik van cliffhangers en laat ze de lezer achter met verschillende vragen. Die vragen maken nieuwsgierig. Wat is het plan van Nina? Wat gaat Max doen bij de terreurgroep? Komt het allemaal nog goed? Overstroomd is verrassend! Telkens weet Moraal het verhaal te laten draaien, keer op keer op het juiste moment en zeer onverwacht!

Tijdens de eerste honderd bladzijden laat de schrijfster je in verwarring achter. Wat wil ze met het verhaal? Waar moet dit heen? Door veel onnodige ongebruikte termen als ‘Punten’ (geld), ‘Lezer’ (E-reader) te gebruiken, wordt het verhaal onduidelijk. Na dit deel neemt de spanning in het verhaal toe en komt er meer lijn in: Nina en Max hebben een doel. Vanaf dat moment legt Moraal via diepgaande, mooie zinnen haar boodschap uit en overtuigt ze de lezer: “Het voelt goed dat hij niet meer helemaal een geheim is”. Via een indrukwekkende en bijzondere plot maakt ze je deelgenoot van het leven van Max en Nina. De onwerkelijke gesprekken tussen Max en zijn vader en de smakeloos beschreven seksscènes vormen een minpunt binnen dat mooie plot. Echter, de auteur weet dit te compenseren met prachtige uitingen als ‘de sneeuw probeert iets te bedekken wat nooit meer helemaal bedekt kan worden’.

“In de weerspiegeling van het raam zie ik mijn verragde kop.” Max’ taalgebruik is hard. Eva Moraal weet Max en Nina zó goed te beschrijven dat iedereen ze kan begrijpen. Door het wisselende taalgebruik, de mooie uitwerkingen van de karakters worden Nina en Max levensecht. Met uitingen als “Zout. Hij huilt. Hij huilt, zo stil, maar hij huilt” raakt ze je. Binnen Overstroomd wissel je steeds tussen Max en Nina, je weet meer dan Nina en Max zelf. Dat brengt spanning, angst en onzekerheid met zich mee: niemand kan Max of Nina stoppen, of toch wel?

“Mijn broer de fukking terrorist” of “is pap een moordenaar?” Eva Moraal weet met Overstroomd de lezer te boeien, van begin tot eind. Via een verzonnen verhaal beschrijft ze realistische problematiek. Ze geeft Max én Nina, een Droge én een Natte, een stem en laat zien hoe ‘gelijk’ verschillende mensen zijn. Via humoristische en spannende passages maakt ze dit boek tot een echte pageturner. Een verhaal dat niet gemist mag worden!