Op weg naar de ontknoping met Laster

Aria, Emily, Hanna en Spencer hebben ternauwernood de grote brand in de achtertuin van Spencers huis overleefd. Nog bijkomend van de schrik beseffen ze wie ze net allemaal hebben gezien: Alison. Helaas lijkt niemand hen te geloven. Alison is immers dood. De volgende dag staan de meiden bekend als de Kleine Mooie Leugenaars en ziet het publiek ze zelfs aan voor moordenaars. Kunnen hun levens nog verschrikkelijker worden?  

Met Laster schrijft Sara Shepard het voorlaatste deel in de Pretty Little Liars-serie. Na zes delen lijkt het einde van het grote verhaal eindelijk in zicht en lijken de puzzelstukjes omtrent de moorden samen te vallen. Toch weet Shepard in dit deel de spanning goed te behouden en gebruikt ze vernieuwende verhaalelementen. Ze geeft de lezer en de meisjes wel wat puzzelstukjes in handen, maar creëert zoveel mysterie, dat het voor eenieder onmogelijk wordt de stukjes te plaatsen. Daarbij hanteert ze ook in Laster haar welbekende concept: een hoge dosis drama versus bizarre verhaalwendingen.  

Wie van dramaverhalen houdt, kan zijn handen dichtknijpen met Laster. Shepard zet alle middelen in om een gedramatiseerd, maar boeiend verhaal te vertellen. En dat werkt. Laster bevat een plot boordevol verrassende en uiteenlopende verhalen en biedt veel vernieuwing. Na de brand gaan alle meiden hun eigen weg. Hanna wordt door haar vader geconfronteerd met haar problemen en ze wordt naar een kliniek gestuurd. Daar zal ze beter moeten worden. Het is echter de vraag of dit lukt wanneer ze in de kliniek een aantal bijzondere meiden ontmoet. Emily krijgt van A het bericht dat ze moet vertrekken om Alison terug te vinden. Helemaal in de ban van het feit dat ze Alison heeft gezien, besluit Emily te luisteren naar A. Ze vertrekt naar Lancaster en sluit zich aan bij een Amish-familie. Daar ontmoet ze Lucy, het meisje dat haar belangrijke informatie verstrekt. Ook Aria is overdonderd door het feit dat ze Alison heeft gezien. Haar vader doet haar geloven in het bestaan van geesten en al snel probeert ze via waarzegsters contact te krijgen met de geest van Alison. Spencer hoort van haar ouders het ware verhaal omtrent haar geboorte en ineens lijken alle familiebanden hersteld. Haar moeder doet poeslief en ook de band met Melissa lijkt goed. Tot het moment dat A opnieuw roet in het eten gooit. Ook nu weer blijkt dat er familiegeheimen zijn.  

Laster lijkt zijn kracht in eerste instantie uit de diverse verhaallijnen te moeten halen. Shepard overtuigt net als in eerdere delen niet met goed uitgewerkte thema's of diepgaand taalgebruik. Ook haar geijkte verhaalopbouw, waarbij een terugblik middels een proloog het verhaal in moet leiden en moet zorgen voor de soms ronduit ergerlijke herhalingen - "Een welkome verandering na de situatie met Oude A, die tot Hanna's afgrijzen haar ex-beste vriendin Mona Vanderwaal was gebleken - een gegeven dat ze nu keihard probeerde te vergeten", kan niet meer de broodnodige verrassing bieden. Shepard lijkt volledig aangewezen op de verhaallijn als het gaat om de vraag of ze de lezer kan boeien.  

En daarin lijkt ze geslaagd. Het verhaal in Laster boeit vanaf de eerst bladzijde door de diversiteit die het bevat. Daarbij schenkt Shepard net als is het eerdere Bedrog meer aandacht aan de typering van vooral personage Hanna. Hoewel Hanna met haar gedrag geen sympathie opwekt, zorgt ze zeker wel voor een interessant verhaal. Ook de typeringen van Aria, Emily en Spencer komen in dit deel beter uit de verf en maken het verhaal tot een succes.  

Helaas gaat dit ten koste van de doorlopende verhaallijn in de serie. Shepard besteedt duidelijk meer aandacht aan het verhaal in Laster zelf, maar verzaakt daarbij essentiële elementen uit eerdere delen, zoals de mysterieuze Jason of Jenna in Moord, toe te voegen. Tegen het einde worden al deze verhaaldetails heel kunstmatig toch ingevoegd. Het gevolg is een bizar, onwerkelijk verhaaleinde dat het laatste deel, Finale, in moet leiden. Dat deel moet de antwoorden geven. Eindelijk.