Beleg in een generatie-clubsandwich

"Het begon, zoals alles leek te beginnen, met de belfie."

Als doorsnee moeder van bijna vijftig heb je het zwaar te verduren. Je hebt je gezin, je a-romantische man, je lichaam dat niet meer mee wil werken, je nieuwe baan en je lang verloren liefde die weer om de hoek komt kijken. Tenminste; zulke dingen overkomen je als je Kate Reddy heet. Allison Pearson (1960) beschrijft het leven van deze midlifer in Sandwichvrouw, het vervolg op Hoe krijgt ze het voor elkaar. De roman, vertaald door Martine Vosmaer en Karina van Santen heeft een humoristische inslag. Het verhaal is herkenbaar, maar over de top.

In Sandwichvrouw maakt de lezer opnieuw kennis met hoofdpersoon Kate. Ze is inmiddels bijna vijftig en heeft voldoende ellende in haar leven om een eigen roman te kunnen schrijven. Allereerst heeft haar dochter een belfie, een foto van haar kont, naar vrienden gestuurd en de foto wordt over het digitale web verspreid. Tegelijkertijd moet ze leren leven met het feit dat haar lichaam een jaartje ouder wordt. Geheel gegrepen door alle ongemakken die daarmee samengaan, probeert ze alles tegen te houden. Haar man Richard lijkt in een crisis te verkeren en hun huwelijk nadert een ongeëvenaard dieptepunt.

Al snel moet Kate talloze ballen in de lucht houden. Ze moet het leven en de schoolcarrière van haar dochter redden, wordt geïnstrueerd het moeilijkst te verkrijgen kerstcadeau voor haar zoon te halen en probeert op de arbeidsmarkt te komen, maar ontdekt dat vijftig niet het nieuwe vijfentwintig is. Wanneer vroegere liefde Jack ook nog om de hoek komt kijken, lijkt Kates chaotische leven compleet.

Opvallend in Sandwichvrouw is de humoristische verteltrant van Pearson:

"Bovendien is iedereen in kerstkostuum, wat het identificatieproces niet echt versnelt. Hij is al snel verwikkeld in een verhitte discussie met een sneeuwpop."

Verrijkt met bijzondere vormen van beeldspraak, "Afgezien daarvan is hij moeilijker wakker te krijgen dan een heilige op een graftombe", zet ze een zeer scenisch beschreven verhaal neer. Iedereen – zelfs de vrouw die nog niet bijna vijftig is, geen pubers heeft, het moet doen zonder een man met een midlifecrisis en niet op zoek is naar verloren liefdes – zal zich op een of andere manier herkennen in het dwaze leven van Kate. Helaas overschrijdt Pearson daarbij regelmatig de grens met het woordje ‘te’. Elke gedachtegang en gebeurtenis wordt zo vergroot en overdreven weergeven dat het boek op diverse plaatsen schreeuwerig wordt. Het is simpelweg té lang lollig en té vaak over de top; het maakt de lezer moe.

De plot is simpel maar effectief: Pearson beschrijft het leven van een bijna-vijftiger en laat haar allerlei balletjes in de lucht houden. Hoewel het wel heel veel balletjes zijn en er bij vlagen te veel nadruk komt te liggen op het ‘te dik, ‘te oud, ‘te dom’ of ‘seksloos’-gehalte, werkt het verhaal aanstekelijk. De dagelijkse rompslomp waar Kate zich in bevindt is herkenbaar. En die herkenbaarheid werkt. Het drukke leven van Kate wordt perfect weergegeven en is invoelbaar. Haar verdriet en paniek rondom de dingen die dochter Emily doet is begrijpelijk, evenals haar stress rondom het goed presenteren van Kerst. Absurde elementen, zoals haar enorme obsessie voor het verbergen van haar leeftijd, worden op die manier acceptabel en bij vlagen hilarisch.

Helaas wankelt de weergave van de plot. Het verhaal doet bij vlagen rommelig aan door de grote hoeveelheid wisselende verhaalweergaven. Pearson heeft Kates vertelling compleet in dagboekvorm – met tijden erbij – opgeschreven, maar onderbreekt het verhaal met mailtjes, sms’jes en fragmenten van internet. Waar dit enerzijds de chaos in Kates leven benadrukt en dus zeer geslaagd is, geeft het de roman ook iets fragmentarisch; als lezer verlies je de lijn soms en kun je niet alle elementen plaatsen als iets betekenisvols.

Al met al is Sandwichvrouw een lijvig maar humoristisch boek over het bijzonder hectische leven van Kate, een misschien toch niet zo doorsnee bijna-vijftigjarige. Pearson toont haar krachten en buit ze uit. Zo creëert ze humor, chaos en een vleugje 'over de top'.