Spannend en liefdevol vervolg

‘Bloed is wat ik ben. Bloed vergoten vanuit haat en woede. Bloed vergoten vanuit gefrustreerde liefde. Bloed vergoten vanuit wanhoop.’    

Onheilspellende uitingen voorspellen veel goeds in het tweede deel van de serie ‘De duistere machten’. Met Schaduwheer, het vervolg op Vrouwe Middernacht, laat Cassandra Clare opnieuw zien dat ze de fantasiewereld tot in het extreme beheerst. Opnieuw creëert ze een weergaloos en spannend verhaal dat de lezer in elk opzicht laat rillen, sidderen en zelfs zwijmelen. Schaduwheer opent opnieuw de deur naar de Benedenwereld en laat de wortels van haar verhaal zich verder uitstrekken.    

Het verhaal begint met het leven van Kit Herondale. Hij is zowel schaduwjager als engel en zal een zwaar trainingsproces moeten doorlopen om de excelleren in beide gebieden. Emma dealt ondertussen met haar gevoelens voor Julian, en probeert zich – omdat ze niets voor Julian mag voelen – op Mark te richten, terwijl ze nog steeds niet zeker weet of ze Mark kan vertrouwen.    

Nu Malcolm dood is, wordt het allesbehalve rustig in de wereld van de bijzondere jongeren: De Schaduwheer (de Onseelie-koning in elfenhoven) is klaar met de Koude Vrede en wil opnieuw een strijd, in de hoop meer macht te krijgen, Arthur verzwakt elke dag meer en Mark verdwijnt plotseling richting Elf. De jongeren krijgen de opdracht de vrede te bewaken. Dit kan slechts met het Zwarte Boek. Dit boek bemachtigen blijkt echter gepaard te gaan met vele spannende en gevaarlijke avonturen. Emma en haar vrienden zullen zich opnieuw hard moeten maken voor hun eigen geluk.    

Waar het eerste deel uit de serie de lezer een gevoel van thuiskomen gaf in de nieuwe wereld, blijft dat gevoel in dit deel grotendeels achterwege. Emma is minder dan in het eerste deel een dagelijks meisje. Ze toont haar bijzondere kant als schaduwjagers explicieter en wordt daardoor minder begrijpelijk. Ditzelfde geldt voor alle andere figuren. Hoofdzakelijk zijn zij elfen, engelen of schaduwjagers; gewoon mens zijn lijkt bijzaak. Louter de liefdesgevoelens, die overigens erg vaak opgevoerd worden, maken de jongeren menselijk.    

Het gevolg is dat de lezer even de tijd nodig heeft om het verhaal te doorgronden en terug te keren in de Benedenwereld met al zijn nukken en grillen. Helaas gunt Clare je die tijd in eerste instantie niet. Ze start vrijwel direct met een hoog verhaaltempo waarbij gebeurtenis direct op gebeurtenis volgt. Bovendien wisselt ze vaak tussen de verschillende verhaallijnen van Kit, Emma of Julian en Mark. Waar dit in het begin zorgt voor verwarring en veel onduidelijkheid, schept het naarmate het verhaal vordert een voordeel. Juist de door Clare gecreëerde nieuwe wereld met daarin vooral actie en spanning geeft de lezer de kans te vertrekken uit zijn eigen wereld en heerlijk te dwalen tussen de mysterieuze personages. Deze kans tot dwalen wordt vergroot door de zeer gedetailleerde beschrijvingen die het verhaal rijk is. Clare schept een scherp filmische weergave van haar verhaal.    

‘Hij droeg een antracietgrijze trenchcoat met een theatrale rode voering, die achter hem aan wapperde terwijl hij liep.’   

Net als Vrouwe Middernacht is Schaduwheer een bijzonder en aantrekkelijk verhaal vol actie. Hoewel de hoeveelheid liefde en romances wellicht wat te veel van het goede is, zorgt de actie ervoor dat de lezer de zwijmelmomenten kan relativeren. Clare scoort makkelijk met het thema ‘macht’, maar werkt het op zo’n manier uit dat het verhaal op zijn eigen manier weer sterk wordt. Wederom speelt ze regelmatig met de balans tussen ‘perfect’ en ‘te veel’, waarbij ze hoofdzakelijk aan de goede kant van de lijn blijft. Schaduwheer is daardoor het veelbelovende tweede deel in een nu al bijzondere serie. De bijzondere climax geeft de lezer antwoorden, maar stelt evenzoveel vragen. Deel drie lijkt onvermijdelijk.