Alle sprookjes eindigen…
Wat als je dromen echt worden? Zo echt dat je ze kunt beïnvloeden, maar ze niet kunt regelen? Wat als die dromen je waarschuwen voor gevaar? Kerstin Gier toont je de antwoorden in de ‘Silber’-trilogie. In Silber: het eerste boek der dromen verweeft ze op bijzondere wijze het welbekende sprookjesverhaal van highschoolmeisje Liv met de wonderbaarlijke droomwereld. Het clichématige leven van Liv is helaas een puzzel die de lezer té vaak heeft opgelost. Gelukkig gooit haar droomwereld roet in het welbekende eten. Gier weet met dát vernieuwende concept Silber 1 toch nog tot een verrassend boek te maken.
Liv vertrekt samen met haar zusje na de vakantie naar Engeland om bij haar moeder te gaan wonen. Wanneer ze daar aankomen, horen ze dat hun moeder een nieuwe liefde heeft: Ernest. Het gezin trekt bij hem en zijn kinderen in, tegen de wil van alle kinderen. Liv begint op een nieuwe school, waar ze de knappe Henry, Jasper, Arthur en stiefbroer Grayson ontmoet; de populaire jongens. Al snel komt ze de jongens niet meer alleen tegen in haar echte leven, maar ook in haar dromen. Dromen waarin ze zelf de richting kan bepalen, dromen die de groep jongens ook meemaken. Dan blijkt dat zij uitgekozen is door demon van de dromen Lulila en de taak van ex-groepsgenoot Annabel af moet maken. Zij moet als maagd de groep van Henry, Jasper, Arthur en Grayson complementeren en de opdrachten van Lulila uitvoeren. Kan zij de jongens helpen?
Het clichématige leven van Liv kennen we maar al te goed: je moeder krijgt een nieuwe, niet leuke vriend, je bent de nerd van de nieuwe school, er staat een gala aan te komen, vroeger werd je gepest en dan ontmoet je de mooiste jongen van school. Helaas brengt Gier in dit verhaal geen vernieuwing aan: Liv handelt precies zoals verwacht en je vindt bij haar weinig diepgang. Silber I dreigt vanaf de eerste bladzijde het geijkte ‘highschoolmeisjes’-verhaal te worden. Gier weet toch interesse te wekken met haar bijzonder realistische en humoristische taalgebruik. De gedachtegangen en uitingen van Liv en haar zusje zijn zó herkenbaar, dat ze bij eenieder een lach ontlokken: ‘Natuurlijk had het allemaal níéts te maken met het feit dat meneer Ernest ik-weet-wat-goed-voor-jullie-is Spencer toevallig in dit deel van Londen woonde…’ Gier verwoordt exact wat de hoofdpersonen denken. Geen gekunstelde zinnen, metaforische rompslomp of homerische vergelijkingen, maar gewoon echt. En met humor: ‘En om te zorgen dat je dan niet alleen bent, haal je een vrouw en twee reservekinderen in huis?’
Gelukkig doorbreekt Gier het tot dan toe voorspelbare verhaal met de droomwerelden van Liv. Waar de overgangen van de werkelijke wereld naar de droomwereld in het begin onduidelijk zijn, en het doel van deze droomwereld vaag is, brengt Gier met de komst van Annabel meer lijn in het verhaal. Langzaam ontstaat een boeiende verhaallijn waarin zowel de lezer als Liv laveert tussen twee werelden. Daarbij zorgt de naïeve, maar ook eigenwijze houding van Liv voor de nodige plotwendingen. Niet geheel onverwacht trekt ze zich niets van waarschuwingen aan en volgt ze haar eigen plan: zij wordt het nieuwe meisje in de groep rondom dromendemon Lulila. Ook hier combineert Gier haar verhaal met aansprekend taalgebruik, waardoor ze Silber vrijwel direct ombuigt naar een aantrekkelijk boek.
Naarmate het verhaal vordert en de droomwereld, die je steeds beter leert kennen, meer vorm krijgt, komen andere verhaalonderdelen meer tot hun recht. De typering van stiefbroer Grayson is heel gedetailleerd en kloppend. Zijn beschermende houding emotioneert: ‘Waarom luisteren jullie niet één keer…. O, verdomme! Wat ze je ook verteld hebben, Liv, vergeet het gewoon weer!’ Ook de scènes tussen de knappe Henry en Liv worden realistisch en romantisch weergeven. In tegenstelling tot het concept rondom de dromenwereld gaat Gier hier heel natuurlijk te werk: geen overdrijvingen of clichématigheden; louter liefde.
Door de toevoeging van de droomwereld én het aantrekkelijke taalgebruik redt Gier Silber I en maakt ze een boek dat smaakt naar meer!
Reageer op deze recensie