Heerlijke jeugddetective

‘Ik meen het, er lopen hier genoeg gevaarlijke figuren rond. Regel één in Parijs: vertrouw niemand. Regel twee: wees altijd op je hoede. Als meisje alleen ben je hier niet veilig.’ Met dreigende woorden op de achterflap van Verdoofd stuurt Cis Meijer je Parijs in. In een aantrekkelijk, zeer spannend debuut vertelt zij het verhaal van Lotte, het meisje dat op zoek is naar haar zus Nina. Met haar detectiveachtige verteltrant en haar prikkelende schrijfstijl belooft Meijer veel goeds voor de jeugdthrillerwereld.

‘Er ligt een ansichtkaart op de deurmat.’ Na een geheimzinnige proloog vol vraagtekens brengt Meijer je naar Lotte en start ze met haar spannende verhaal. Lotte krijgt een ansichtkaart uit Parijs van haar zus Nina. Vreemd, want het is de tweede kaart binnen een week, en dat was niet de afspraak. Al snel ontstaat bij Lotte een naar onderbuikgevoel: er is iets met haar zusje aan de hand. De boodschap ‘PS Doe de groeten aan mama’ klopt niet: de dames hebben al een tijd geen contact meer met hun moeder. Wanneer Lotte ontdekt dat de letters HLP in het kaartje gekrast zijn, besluit ze naar Parijs te gaan. Daar bezoekt ze Josephine en plaatst zichzelf in een levensgevaarlijke situatie. Haar zus is in gevaar en zij moet helpen.  

'Spinrag plakt aan mijn hand. Vies!' Meijer hanteert in Verdoofd simpel maar aantrekkelijk taalgebruik. Herkenbare dialogen en concrete zintuigelijke beschrijvingen domineren het verhaal, waardoor het voor eenieder aantrekkelijk wordt. Daarbij ligt het verhaaltempo hoog. Vrijwel direct waant Lotte zich in een bizarre, maar gevaarlijke situatie en tot de laatste bladzijden van het verhaal blijft dit zo. Diverse verwachte en onverwachte wendingen maken het verhaal aantrekkelijk. Daarbij creëert Meijer met Verdoofd een ware detective. Ze verhoogt de suspense in het verhaal door kleine elementen toe te voegen. Het haarspeldje, de kroontjespen, de rozenblaadjes: alles lijkt een functie te hebben in het verhaal en als een ware detective zoekt de lezer met Lotte mee naar de oplossing.  

Helaas blijft Meijer in Verdoofd erg normbehoudend. De typeringen van de nieuwsgierige Lotte, haar goedgelovige vader, de kille Josephine en de knappe, relaxte zoon Jean-Paul zijn niet vernieuwend of diepgaand: eenieder reageert precies zoals verwacht en verandert niet in de loop van het verhaal. Echter, deze personages komen de spanning in het verhaal wel ten goede. Elk personage zorgt voor wantrouwen, verwarring of mysterie, maar meer dan dat hoeft de lezer alleen niet van ze te verwachten.  

Ook het verloop van het verhaal lijkt hier en daar wat bizar. In Verdoofd domineert duidelijk het spannende verhaalverloop, waardoor logica ondergeschikt wordt. Niet zelden zijn verhaalelementen niet geheel logisch, maar bevorderen ze het verhaaltempo of de suspense. Zo krijgt Lotte haar vader makkelijk zover naar Parijs te gaan en vertrekken ze direct; een uiterst bijzonder gegeven. Vanaf het moment dat Lotte in Parijs is, neemt Meijer meer tijd voor haar verhaal en wordt de verhaalloop aannemelijker. Ook hier blijven echter bizarre elementen terugkomen. Lotte krijgt zomaar Nina's gegevens bij het modellenbureau en ze krijgt - zonder casting - direct een fotoshoot aangeboden. Alles gaat wel heel makkelijk, niet conform de realiteit.  

Ook al is Verdoofd misschien niet altijd realistisch, aantrekkelijk blijft het verhaal wel! Wanneer Lotte ontdekt dat ze nog min of meer één dag heeft om alles op te lossen, neemt de tijdsdruk in het verhaal toe. Meijer beschrijft deze druk zó gedetailleerd dat ze de lezer dezelfde druk oplegt. De laatste passages van Verdoofd zijn ronduit spannend. Meijer vertraagt het verhaal, gaat uiterst gedetailleerd te werk en bezorgt de personages én de lezer een beklemmend gevoel. Het gevolg? Een spannend slotstuk waarbij de ware ontknoping lang uitblijft.  

‘Troost, slaap en vergankelijkheid. Daar staat de klaproos symbool voor. Vergankelijkheid van aardse glorie...’  

Met Verdoofd schrijft Meijer een spannend debuut. Waar het verhaal helaas normbehoudend en hier en daar niet aannemelijk is, behoudt het zijn aantrekkelijkheid door het hoge tempo en de aantrekkelijke schrijfstijl. Meijer levert daardoor een heerlijke jeugddetective af!