Goedgekozen thema in spannend fantasiejasje

Wees welkom in de wereld van ifrieten, perimeisjes en parabatai; de wereld van Emma. Na de serie ‘Kronieken van de Onderwereld’ komt Cassandra Clare met een nieuwe serie: ‘De duistere machten’. Vrouwe Middernacht is het eerste boek. Nephilim Emma Carstairs wil nu, vijf jaar na de gebeurtenissen in het slot van de eerste serie, wraak. In een spannende proloog ontmoet ze Kit in de Benedenwereld. Zijn vader verkoopt geheimen, maar houdt de grootste geheimen achterwege: geheimen omtrent de moorden die gepleegd zijn. De geheimen omtrent de moord op Emma’s ouders. Emma zal zelfstandig het gevaar op moeten zoeken. Haar zoektocht vormt het veelbelovende verhaal in het lijvige Vrouwe Middernacht.  

Terug in haar eigen wereld breekt schaduwjager Emma met vriendje Cameron. Haar ouders zijn vermoord en de Kloof verdenkt Sebastian. Emma is echter overtuigd van zijn onschuld. Samen met parabatai Julian en vriendin Christina gaat ze op zoek naar de ware moordenaar: ‘Wie je ouders ook heeft vermoord, ik geloof niet dat het Sebastian Morgenstern was. We zoeken een demon, of iemand anders die de macht heeft om ongestraft schaduwjagers te vermoorden.’  

Julian en Emma keren terug naar de Stad van Engelen en ontmoeten daar Magnus. Hij kan ze op het eerste spoor naar de moordenaar zetten. Wanneer de zoektocht nog maar net gestart is, komt Mark terug bij Julian en Emma. Hij is de verdwenen broer van Julian en is een tijd bij de elfen gebleven. Zijn komst betekent niet louter goede zaken: Mark is bij de elfen geweest; de vijanden van de schaduwjagers.  

‘Dit was het scherpst van de snede, de momenten waarin alle training, alle uren, alle hartstocht en woede samenkrompen tot één enkel punt van aandacht en vastberadenheid. Demonen doden. Dat was het belangrijkste.’ Vanaf de eerste bladzijde overtuigt Vrouwe Middernacht door het goed beschreven, actievolle verhaal. Clare confronteert de lezer met een nieuwe wereld, maar weet deze wereld begrijpelijk te maken. Emma en Christina zijn schaduwjagers, maar ook doodgewone meisjes die van veel ijs en slechte films houden. Zo wordt het onbekende herkenbaar: de lezer waant zich langzaam in de wereld van de ifrieten, perimeisjes en parabatai, zonder het gevoel te hebben een complete nieuweling te zijn. Met de broodnodige uitleg over de nieuwe wereld geeft ze de lezer handvatten en loodst ze hem door de nauwe straten, de geheimzinnige huizen en de mysterieuze grotten.  

Het zijn tevens de personages die Vrouwe Middernacht intrigerend maken. Met Emma zorgt Clare voor het ‘bekende’ in het verhaal, met Julian en Mark creëert ze voor zichzelf de kans het verhaal van diepgang te voorzien. Julian zit boordevol geheimen waar hij de lezer, in tegenstelling tot zijn vrienden, deelgenoot van maakt. Mark, op zijn beurt, zorgt voor voldoende spanning, alleen al door het feit dat hij bij de elfen is geweest: de tegenstellingen met de schaduwjagers zijn groot en de vraag of Mark echt te vertrouwen is, blijft lange tijd spelen.   

Met een actievol verhaal, waarin puzzelstukje na puzzelstukje op zijn plaats lijkt te vallen, weet Clare de lezer te bekoren. Samen met Emma reist de lezer van knooppunt naar knooppunt en langzaam ontvouwt het verhaal zich. Daarbij is de gekozen thematiek een schot in de roos: wraak scoort altijd. Helaas overspoelt Clare de lezer op diverse plaatsen met informatie. Alle geschiedenissen, alle geheimen en alle levens zijn interessant, maar doen je afdwalen van de kern: de zoektocht naar de moordenaars van alle doden.  

Vrouwe Middernacht is origineel, maar past tegelijkertijd bij die andere fantasieboeken over engelen en demonen. Het bevat spanning, maar zonder overdadig te zijn. Het bevat romantiek, zonder überromantische scènes. Het bevat een mooie boodschap, zonder al te expliciete levenslessen: ‘De keuzes die we maken, vormen ons.’ Het bevat cliché-elementen, zonder echt cliché te worden. Ruim tweehonderd pagina’s voor het einde lijkt de rol voor de “Vrouwe Middernacht” in het boek helder: het verhaal is goed doordacht en zorgvuldig opgebouwd. Clare laat met dit eerste deel in ‘De duistere machten’-serie zien dat de lezer nog wat te wachten staat: ‘Er was hier iets gaande, iets wat tentakels uitstak naar de Benedenwereld en klauwde aan de wortels van alles wat ze kenden.’