Bizar verhaal met sterke én zwakke elementen

Van realiteit is amper sprake. De wereld van demonen en wachters: die telt. Jennifer L. Armentrouts Witheet vormt het begin van een paranormale serie over half demon, half wachter Layla. Waar de quotes op de eerste bladzijde in het boek veel goeds beloven, – “Heel geloofwaardig en met een sneltreinvaart geschreven.” – slaat de twijfel in de praktijk snel toe: dit verhaal conflicteert door alle sterke en zwakke elementen die het bevat.  

‘Er zat een demon in de McDonald’s – en die zat zich helemaal klem te eten aan Big Macs.’ Armentrout gunt je geen tijd om te wennen aan een onwerkelijke wereld: vanaf de eerste zin weet je dat Layla in een wereld vol demonen en andere vreemde wezens verkeert. Toch creëert Armentrout op enige wijze begrip. Via realistische dialogen en herkenbare opmerkingen koppelt ze het bizarre verhaal aan de werkelijke wereld en maakt ze van Layla een meisje met gevoel.  

Layla beschermt samen met onder andere pleegvader Abbot en stiefbroer Zayne de stedelingen door de zielen van demonen te verwijderen. Elke avond moet zij demonen ‘markeren’, zodat Zayne ze op kan ruimen. Verder lijkt haar leven normaal, tot het moment dat demon Roth verschijnt. Armentrout schetst hier helaas het welbekende schoolbeeld: Layla zit met vriendin Stacey school. Ze hebben continu strijd met de populaire Eva en haar ‘truttenclubje’ en dan komt de superknappe, foute jongen Roth op school, met wie Layla eigenlijk niet om mag gaan. Wie herkent Hush Hush of Twilight niet?  

Gelukkig zorgt Armentrout met de komst van Roth voor spanning in het verhaal. Roth vertelt Layla dat ze niet alleen half wachter is, maar ook half demon. Kortom: ze jaagt op haar eigen soort. Hij vertelt haar het gruwelijke plan van de onderwereld: Layla’s moeder Lilith tot leven wekken. Om dit te voorkomen, moet Roth Layla beschermen. Armentrout gebruikt haar kennis van de klassiekers. Prachtige verwijzingen naar verschillende mythen over Lilith en het functioneel gebruik van symbolen, zoals slang Bambi, geven Witheet meer betekenis.  

Roth toont Layla zijn kant van de werkelijkheid en zet daarmee haar wereld op zijn kop. Dit verergert wanneer Layla gevoelens voor Roth krijgt. Opnieuw vervalt Armentrout in het gebruiken van aloude beelden: goed versus kwaad en de onmogelijke liefde. Echter, de manier waarop ze Layla’s gevoelens en twijfels bespreekt, bezorgen je kippenvel: de herkenbaarheid is groot. Toch trekt ze je niet helemaal mee in het verhaal door de manier waarop ze Roth en Zayne typeert. Waar Layla uitgroeit tot een mens van vlees en bloed, blijven de twee heren onvoorspelbaar en kil. ‘“Gefeliciflaps,” zei Roth gespannen. “Je kent je soorten. Wil je nu een koekje?”’ De humor van Roth correspondeert niet met zijn onbeschofte houding tegenover onbekenden. Bovendien bevat Armentrouts verhaal diverse bizarre gebeurtenissen: wachters die van gedaante kunnen verwisselen, passages over een bezetene en het bijzondere moment dat Layla een ziel ‘verliest’. Witheet mist daardoor de beloofde ‘geloofwaardigheid’.  

Wanneer Roth Layla meer vertelt over haar moeder, komt er lijn in het tot dan zeer bizarre verhaal. Ook de daaropvolgende spannende zoektocht van Layla en Roth en de goed beschreven prille relatie tussen de jongeren zorgen voor een aantrekkelijk verhaal. Armentrout blijft laveren tussen waan en werkelijkheid. Elke keer wanneer ze je meesleurt in het verhaal, duwt ze je terug naar de zijlijn door bizarre verhaalelementen: ‘Toen veranderde Roth van gedaante. (…) Hij was groter dan ik en ook groter dan Zayne, die inmiddels volledig in een waterspuwer was veranderd.’  

Met een spannend slotakkoord, waarbij Armentrout het verhaaltempo opschroeft, laat ze je twijfelen: wie is te vertrouwen? Ondanks de wisselende kwaliteit van het verhaal, de onoriginele gebeurtenissen en onderwerpen, wekt Witheet je interesse. Wellicht vormen de gedetailleerde dialogen en de knipoog naar de mythes daarvoor de oorzaak. Met het noodlottige, tevens hoopvolle einde zet Armentrout de eerste lijnen uit voor deel twee. Layla, het meisje dat je hart inmiddels stal, verdient een vervolg. Witheet overtuigt niet, maar maakt wel nieuwsgierig naar Steenkoud.