De eeuwige jaknikker

Fiona is een echte jaknikker. Om niemand in haar omgeving voor het hoofd te stoten gaat ze al jaren naar de yogales van haar beste vriend (waar ze eigenlijk niks aan vindt), moet ze op de school waar ze lesgeeft de moeilijkste ouders met veel geduld te woord staan (terwijl de waarheid op het puntje van haar tong ligt) en manoeuvreert ze zichzelf in pijnlijke houdingen om de man die ze leuk vindt te behagen (hopend dat alles snel voorbij is). Ze zegt ja tegen iedereen, behalve tegen zichzelf, maar dan ontmoet ze Pim. Deze leuke, aantrekkelijke, lieve en eerlijke man zegt wat hij wil en doet wat hij zegt, en na hun geweldige en erg romantische avond en nacht samen weet Fiona één ding heel zeker: die jaknikker in haar moet zich maar eens gedeisd gaan houden.

Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is wel echt heerlijk om Fiona’s reis en ontwikkeling te volgen. Ze is namelijk een herkenbaar, grappig, onzeker en soms ook vrij impulsief personage dat regelmatig ineens in zeer ongemakkelijke situaties belandt, momenten waar je om moet grinniken, waardoor je je soms plaatsvervangend geneert en die je door de beeldende omschrijvingen lastig van je netvlies verwijderd krijgt. Haar groei gaat met vallen en opstaan en haar innerlijke monoloog slaat nogal eens op hol, maar het wordt ook snel duidelijk dat ze is gevormd door haar verleden, waardoor de verhaallijn extra inhoud krijgt en je haar acties en reacties beter begrijpt terwijl je met haar gaat meeleven en haar wilt aanmoedigen om echt beter voor zichzelf op te komen.

Je krijgt een goed beeld van Fiona’s leven omdat je in mooi aaneengeregen en gevarieerde scènes meekrijgt hoe ze zich gedraagt op haar werk, als ze samen is met haar vrienden en tijdens dates. Ze maakt al snel vrij grote stappen, merkt dat ze het zichzelf met wat assertiviteit een stuk makkelijker kan maken in het leven en reageert haar opgekropte emoties af (soms tegen iemand die dat niet verdient), maar ze versterkt relaties ook door haar eerlijkheid, waardoor openingen voor hoognodige en open gesprekken ontstaan. Haar opbloeiende gevoelens voor Pim zorgen naast vlinders ook voor verwarring, misverstanden en ongemakkelijkheid als ze elkaar onverwacht weer tegen het lijf lopen, maar ze geeft steeds beter haar grenzen aan en maakt duidelijk wat ze verwacht en wil, waardoor er eerst een goede basis ontstaat voordat er meer vuurwerk wordt afgestoken.

Fiona’s krachtige vriendschappen spelen een belangrijke rol en zorgen voor gelaagdheid, warmte en een altijd aanwezig vangnet en je kunt je verheugen op de verhalen van deze fijne bijpersonages, omdat ze allemaal hun eigen boek krijgen en je dus nog lang geen afscheid hoeft te nemen van deze hechte club mensen. Dit eerste deel van de serie is in ieder geval een zeer vlot geschreven, meeslepende en humoristische feelgood vol vaart, emotie, luchtigheid en diepgang, scherpe dialogen, grote gebaren en kleine details die het geheel nog sterker maken. Een verhaal dat nergens suikerspinzoet wordt maar mooi in balans is en zó verfilmd zou kunnen worden, echt een aanrader!