Lezersrecensie
Unieke invalshoek in maatschappijkritisch debuut
“Mogelijk betekent een familie vormen met iemand dat je een omgeving schept waarin je elkaars aanwezigheid veiligstelt en elkaar niet vergeet, voordat je je überhaupt realiseert dat je dat doet.”
In de geniale ingeving van Shibata brengt een 34-jarige Japanse vrouw zichzelf in een interessante positie, wanneer ze haar zwangerschap verzint. Zo krijgt ze het respect en de aandacht waar ze zo naar verlangt, maar of ze er nou echt gelukkig van wordt? Dit boek is een aanrader als je houdt van een sobere schrijfstijl en een vleugje surrealisme, humor en cynisme. Er valt veel tussen de regels te lezen en het verhaal staat bol van symboliek.
In dit fictiedebuut 'behandelt' Emi Yagi (1988), de positie van de vrouw op de Japanse werkvloer met thema’s als eenzaamheid, emancipatie, maatschappijkritiek en relaties. Het wordt nergens letterlijk benoemd, maar de schrijfster maakt een feministisch punt door uit te vergroten dat Shibata pas zichtbaar en interessant is als ze de rol van moeder in spé vervult. Hoewel de titel luchtigheid doet vermoeden heeft het boek een trieste ondertoon. De eenzaamheid spat van de pagina’s.
“Maar ik ben al zo lang eenzaam dat ik bijna vergeet wie ik ben.”
De schrijfstijl is constant; eenvoudig taalgebruik en korte zinnen, waar je makkelijk door heen leest. Ik moest mezelf dan ook vaak dwingen wat vaart te minderen, zodat ik niets zou missen. De complexiteit zit zeker niet in de schrijfstijl, maar meer in de symboliek en boodschap. De hoofdpersoon doet droog en oppervlakkig verslag van haar leven en de ontmoetingen met anderen. Het is net alsof ze toeschouwer van haar eigen leven is, alsof ze er niet écht bij is. Ik had het interessant gevonden meer te weten over wat er in haar hoofd omging en meer over haar gedachtes en reflecties te lezen.
Tot vlak voor het einde, met nog een kwart te gaan, verloor ik m’n interesse een beetje. Ik kreeg het bange vermoeden dat Shibata dit feministische varkentje helemaal niet even ging wassen… Of had ik het toch bij het verkeerde eind?
In de geniale ingeving van Shibata brengt een 34-jarige Japanse vrouw zichzelf in een interessante positie, wanneer ze haar zwangerschap verzint. Zo krijgt ze het respect en de aandacht waar ze zo naar verlangt, maar of ze er nou echt gelukkig van wordt? Dit boek is een aanrader als je houdt van een sobere schrijfstijl en een vleugje surrealisme, humor en cynisme. Er valt veel tussen de regels te lezen en het verhaal staat bol van symboliek.
In dit fictiedebuut 'behandelt' Emi Yagi (1988), de positie van de vrouw op de Japanse werkvloer met thema’s als eenzaamheid, emancipatie, maatschappijkritiek en relaties. Het wordt nergens letterlijk benoemd, maar de schrijfster maakt een feministisch punt door uit te vergroten dat Shibata pas zichtbaar en interessant is als ze de rol van moeder in spé vervult. Hoewel de titel luchtigheid doet vermoeden heeft het boek een trieste ondertoon. De eenzaamheid spat van de pagina’s.
“Maar ik ben al zo lang eenzaam dat ik bijna vergeet wie ik ben.”
De schrijfstijl is constant; eenvoudig taalgebruik en korte zinnen, waar je makkelijk door heen leest. Ik moest mezelf dan ook vaak dwingen wat vaart te minderen, zodat ik niets zou missen. De complexiteit zit zeker niet in de schrijfstijl, maar meer in de symboliek en boodschap. De hoofdpersoon doet droog en oppervlakkig verslag van haar leven en de ontmoetingen met anderen. Het is net alsof ze toeschouwer van haar eigen leven is, alsof ze er niet écht bij is. Ik had het interessant gevonden meer te weten over wat er in haar hoofd omging en meer over haar gedachtes en reflecties te lezen.
Tot vlak voor het einde, met nog een kwart te gaan, verloor ik m’n interesse een beetje. Ik kreeg het bange vermoeden dat Shibata dit feministische varkentje helemaal niet even ging wassen… Of had ik het toch bij het verkeerde eind?
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marloes
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
