De gevaarlijke wereld van de hekserij

Hazels pentakel vormt het eerste deel van de ‘Heksenspiegel’-trilogie van Marte Jongbloed. De YA-serie vol witte magie en hekserij, voor jongeren van 13 jaar en ouder, lijkt een welkome vreemde eend in de bijt als het gaat om de YA-wereld waarin dystopische romans, boeken vol psychische problemen of ziekten, thrillers en boeken vol engelen en demonen domineren. Kan Marte Jongbloed de lezer van deze wereld overtuigen?    

Na een ietwat mysterieuze proloog begint Hazels pentakel met het verhaal van de zeventienjarige Hazel. Ze woont, na het auto-ongeluk met haar ouders, bij oom Alfons. Van het ongeluk en de periode met haar ouders kan zij zich niets herinneren en Alfons wil haar niets vertellen. Wanneer Alfons steeds vreemder gaat reageren, meer drank begint te gebruiken én agressief wordt richting Hazel besluit ze te vluchten. Tot in de avond trekt ze rond over straat wanneer ze ontdekt wordt door een groepje mensen. Hazel wordt meegenomen en bij de groep thuis ontdekt ze wie het zijn: Eda, Melchior, Isolt, Medea en Storm. Het blijkt een bijzondere groep.    

Tot zover lijkt Jongbloed vooral de stelregel ‘met grote stappen snel thuis’ te hanteren. Veel elementen, zoals de extreme openheid van Eda tegenover Hazel en andersom, zijn soms té bijzonder en worden louter ingezet om het verhaaltempo omhoog te krikken. Goed gekozen zijn wel de benamingen van de personages uit de vriendengroep. Medea laat de lezer vrijwel direct inzien dat het boek een magische basis gaat krijgen en Melchior en Isolt beloven veel goeds, gezien hun functie in de geschiedenisverhalen. Hazel zelf vertolkt de aantrekkelijke rol van nieuwsgierige jongere en ook haar personage laat de lezer voelen dat er iets staat te gebeuren.    

Dit blijkt correct. Bij Eda en haar vriendengroep ontdekt Hazel de wereld van de heksen en de witte magie. Terwijl ze langzaam bekender wordt in deze wereld, probeert ze uit te zoeken wat er met haar ouders is gebeurd en probeert ze te ontkomen aan haar woedende oom. Gelukkig krijgt ze hulp van haar nieuwe vrienden.    

Jongbloed doet haar best om van Hazels pentakel een verhaal vol spanning en mysterie te maken. Diverse passages zijn erg geslaagd. Regelmatig verlaagt Jongbloed het verhaaltempo en voegt ze details toe om spannende momenten te rekken. Helaas stapt ze hierbij soms over de scheidslijn en komt ze terecht in het ‘té’ gebied:    

‘Ze sprong haar bed uit, schoot het vest aan, deed haar schoenen aan zonder de veters te strikken, want daar had ze nu geen tijd voor, en liep naar de badkamer. Zonder dat ze het licht aandeed, zette ze het raam wagenwijd open, voelde nog even waar het haakje en het oogje zaten, en klom, terwijl ze zich met een voet afzette tegen de wc-bril, de vensterbank op.’    

Ze ontneemt de lezer hierbij de kans zelf een plaatje te schetsen; het boek doet simpelweg alles voor. Op andere momenten zorgt het echter voor veel spanning en heeft Jongbloed de balans tussen detail en verhaal gevonden.    

Een grote wending in het verhaal, hoewel wat vergezocht en plotseling, zorgt voor nieuwe kansen. Jongbloed hanteert de welbekende middelen ‘goed versus kwaad’ en het ‘schaden van vertrouwen’ en laat de puzzelstukjes langzaam in elkaar vallen. Het slot heeft een té hoog tempo, waardoor aantrekkelijke verhaalelementen hun kracht verliezen. Echter, het maakt Hazels pentakel door de toenemende spanning bijna tot een pageturner.    

Bijna. De roman mist helaas voldoende diepgang en draagkracht om geheel te slagen. Het enkelvoudige en matig uitgediepte perspectief en het eenvoudige taalgebruik schaden de roman als het gaat om de kracht; het oogt wat simpel. Bovendien schept Jongbloed in verschillende passages onvoldoende draagkracht bij de lezer. Zo kun je de wraakacties van Hazel tegenover haar oom niet geheel accepteren; van de oom heb je een heel onvolledig beeld. Je kijkt te weinig mee in het hoofd van Hazel, waardoor haar ontwikkelingen je ontgaan en ze grotendeels eendimensionaal blijft. Toch nodigt het eerste deel van de serie uit tot verder lezen. Het is een boeiende aanzet tot een misschien wel sterker wordend verhaal waarin het verhaal van Hazels ouders hopelijk een groter podium krijgt.