Wonden helen niet

Een prachtige titel, een prachtig boek? Wellicht is dat met Het probleem met voor altijd wel het geval. Jennifer L. Armentrout is helder: ‘Een roman schrijven waarin kindermisbruik en -verwaarlozing en de langetermijneffecten daarvan een rol speelden, betekende dat ik in een wereld moest duiken waar veel mensen liever niet van al te dichtbij naar kijken.’ Haar roman, vertaald door Marcel Hagedoorn, brengt de lezer met zaken in aanraking waarmee hij wellicht liever niet geconfronteerd wil worden: kindermisbruik met alle gevolgen.  

Het probleem met voor altijd start met een geheimzinnige proloog die tegelijkertijd voor buikpijn zorgt: een jong meisje sluit zichzelf op in een kast, nadat ze een koekje pakte. Terwijl ze meneer Henry en mevrouw Becky hoort schreeuwen, vreest ze voor de veiligheid van de jongen die haar helpt.  

Vervolgens reist Armentrout een stuk verder in de tijd. De lezer ontmoet Mallory, het meisje uit de proloog, en volgt haar wanneer ze klaar is om weer naar school te gaan. De lezer ontdekt dat Mallory na een ziekenhuisopname door Carl en Rosa in huis genomen is. Jarenlang heeft ze therapie gehad en kreeg ze thuis les. Omdat ze verder wil studeren, besluit ze haar angsten te overwinnen en weer naar school te gaan. Daar ontmoet ze op de eerste dag een bijzondere jongen: Rider. Het blijkt de jongen te zijn met wie ze bij Becky en Henry woonde. Samen met Rider probeert Mallory haar angsten te overwinnen en het verleden achter zich te laten.  

Vrijwel direct wordt duidelijk dat de roman van Armentrout gevarieerd en in alles aantrekkelijk is. Het bevat een gevarieerd en indrukwekkend verhaal vol humor, mysterie, verdriet, leed, criminaliteit en liefde. Vanaf de eerste bladzijde leeft de lezer mee met Mallory en ontdekt hij hoe haar psyche zich ontwikkeld heeft na een traumatische geschiedenis. Hoewel voor de lezer nog niet duidelijk is wat zich precies heeft afgespeeld in het verleden, is de impact zeer helder: Mallory durft zich niet te presenteren, heeft een negatief zelfbeeld en wil zichzelf het liefste op de achtergrond plaatsen.  

Ook Rider lijkt niet ongeschonden uit het verleden te komen. Hij vertolkt, met zijn geheimzinnige gedrag, wellicht een algemeen beeld van een jongere met een moeilijke jeugd die het verkeerde pad lijkt te vinden. Carl en Rosa willen liever niet dat Mallory met hem omgaat, hij moet mysterieuze telefoontjes plegen en zo af en toe heeft hij heel bijzondere verwondingen. Toch maakt Armentrout ook van deze jongen een échte jongen en haalt ze hem van het papier. Rider is, net als Mallory, getraumatiseerd, maar probeert het beste van het leven te maken. Net als Mallory sluit je hem in je hart en voel je medelijden vanwege de dingen die hij moet doorstaan. Bovendien blijkt hij meer dan alleen die ‘slechte’ jongen. Ook hij ontwikkelt zich en groeit.  

Ondanks de zware thematiek is Het probleem met voor altijd allesbehalve negatief. Met een vlotte schrijfstijl waarin dialogen en gedachten de ruimte krijgen de lezer mee te nemen in de door Armentrout geschapen wereld, krijgt Armentrout het voor elkaar een zwaar, maar meer nog positief verhaal neer te zetten. Juist de ontwikkelingen van Mallory en Rider worden in beeld gebracht, waardoor Armentrout de focus min of meer verlegt. Natuurlijk is het verschrikkelijk wat er gebeurd is en heeft dit zijn gevolgen op wat er gaat komen. Echter, het kan veranderen en verbeteren. Niet alles wat verkeerd is of moeilijk is, blijft moeilijk. Mallory en Rider zijn schoolvoorbeelden van doorzetters op hun eigen gebied: ‘Mijn ogen werden groot. Holy shit. Ik had zonder aarzelen iets gezegd tijdens de lunch! Holy shit!’  

De bijzondere titel van deze roman doet het verhaal eer aan. Ondanks de wellicht wat algemene gebeurtenissen, zoals een traditionele homecoming die even geopperd wordt, raakt het verhaal de essentie van het verdriet en de pijn die loskomt bij misbruik en verwaarlozing. Armentrout slaat de spijker op zijn kop: misbruik en verwaarlozing stoppen niet nadat daar een einde aan is gekomen. De gevolgen blijven, maar de scherpe randjes kunnen eraf geveild worden.