En daar is de climax! Of toch niet…?

Let op: bevat spoilers over eerdere seriedelen!

Na een zinderend en verdrietig slot van Opal heropent Jennifer L. Armentrout in Origin. Op soapachtige wijze weet ze personages van min of meer tweede levens te voorzien, waarna ze de plot op bijna natuurlijke wijze een nieuwe opening gunt. Origin blijkt het tot nu toe meest actievolle en tegelijkertijd romantische deel van de serie.

Geheel tegen de verwachting in leeft zowel Deamon als Katy nog. Ze zijn echter wel van elkaar gescheiden. Katy is gevangengenomen door Daedalus en Sergeant Dashner, met zijn gevolg, wil haar gebruiken als proefkonijn. Hij wil testen waartoe ze precies in staat is en haar gebruiken om het medicijn LH-11 te vervolmaken. Het liefste wil hij ook een Luxen hebben, om zo – naar zijn zeggen – de wereld te redden en iets te vinden voor verschrikkelijke aandoeningen. Het zal Katy veel pijn en leed bezorgen.
Tegelijkertijd is Deamon onrustig. Hij verblijft bij zijn broer en Bethany, maar wil niets liever dan Katy vinden. Luc wil hem helpen, in ruil voor het geliefde LH-11. Deamon is tot alles in staat: ‘Je weet verdomd goed dat ik mezelf overal uit weet te krijgen. En dat ik haar hier ook uit krijg. En niets ter wereld zou me kunnen tegenhouden.’  

Al vrij snel wijkt Armentrout af van het concept uit eerdere delen van de Lux-serie. Ze beschrijft het verhaal niet meer alleen vanuit Katy, maar creëert – heel lucratief - een tweede perspectief, Deamon, dat samen met Katy het verhaal vertelt. Dit heeft een positieve uitwerking op het verhaal: Armentrout speelt effectief met de onwetendheid van personages en de informatievoorsprong voor de lezers, waardoor ze – zeker wanneer het duo gescheiden is - extra spanning in het verhaal brengt. Bovendien stelt ze, meer dan eerder, ethische dilemma’s aan de kaak. Ze bespreekt het doen van proeven op mensen en raakt daarbij de maatschappij van nu: tot hoever kunnen we gaan en wat is ethisch verantwoord?
Deze ethische thematiek diept ze uit naarmate het verhaal vordert en Katy en Deamon voor verschrikkelijke opdrachten komen te staan waarbij ze hun gevoelens en gedachten met de lezer delen. Doordat je als lezer meekijkt met én Katy én Deamon krijg je volledig zicht op de situatie en dringt de morele kant van het verhaal tot je door; iets wat voor het eerst in de serie pas écht aandacht krijgt.  

Een ander sterk punt in Origin is de climax rond de groeiende relatie tussen Katy en Deamon. Als lezer wacht je al drie delen op het moment dat de liefde floreert en in dit deel lijkt het dan eindelijk te gebeuren. Helaas slaat Armentrout door in de beschrijvingen ervan en creëert ze een over-de-topverhaalverloop als het gaat om de romance tussen de Luxen en de hybride. De balans met het actievolle en onheilspellende karakter van het verhaal lijkt even door te slaan en dat zorgt voor ergernis: het kan allemaal wel wat minder.  

Het slot van Origin is bijzonder. Zelfs de fantasywereld van Armentrout wordt in de laatste hoofdstukken ongeloofwaardig en het spel met goed en kwaad gaat ietwat voorspelbare vormen aannemen, maar het geheel blijft aantrekkelijk. Op Luxuaanse wijze creëert Armentrout met de komst van nieuwe verhaalfiguren én een enorme plotwending in het slot een nieuwe en zeer interessante opening: Opposition wordt daarmee misschien wel het interessantste en meest onheilspellende deel!