Succesvolle nieuwe inslag

Let op: deze recensie bevat spoilers over het eerste deel, The Darkest Star.

Met de kennis van nu staat het leven van Evie op de kop. Ze weet niet meer wie ze is en wie of wat ze moet geloven. Haar moeder blijkt haar moeder niet en de knappe Luc vraagt steeds meer aandacht van haar. In het tweede deel van de ‘Origin’-reeks buit Jennifer L. Armentrout Evies onzekere positie uit. The Burning Shadow wordt op die manier de verrassing van de reeks.  

Hoewel Evie niet meer weet welke positie in de maatschappij zij inneemt, probeert ze grotendeels haar gewone leven te volgen. Ze gaat met haar vriendinnen naar school, strijdt nog steeds met de vervelende April en onderhoudt contact met Luc. Helaas lijkt er niet echt een rustig moment te komen. Wanneer Ryan het leven verliest, ontstaat bij Evie een naar onderbuikgevoel: er klopt iets niet. Na Ryan volgen meer mensen die aan geheimzinnige griepverschijnselen overlijden. Voor de regering van dit land kan het niet perfecter: zij kan de Luxen de schuld geven van dit alles. Langzaam maar zeker worden meer en meer strafmaatregelen verzonnen en krijgen de Luxen het steeds zwaarder. Evie sluit zich aan bij de groep van Luc, in de hoop het tij te kunnen keren.  

The Burning Shadow wordt op deze manier op twee punten interessant. Enerzijds brengt Armentrout ook in deze roman de welbekende ‘Armentroutmiddelen’ naar voren. De overbekende wereld, gecombineerd met de uitgewerkte liefdespassages en de door uitgebreide beschrijvingen en sterke dialogen gekenmerkte schrijfstijl van Armentrout laten de lezer landen in een gespreid bedje. Ook het hoge niveau van de actiespanning blijft behouden, net als in het eerste deel van de reeks, en wordt bij vlagen goed gecombineerd met emotierijke passages die eindelijk volledige ruimte krijgen. Als lezer geniet je van talloze onverwachte wendingen, plotselinge gevechten en bij vlagen ietwat bloederige scenes.  

Het is echter de toevoeging van nieuwe thema’s in dit verhaal die zorgt voor een sterker geheel. Meer dan in het eerdere deel ligt de focus op het ‘gewone’ leven van Evie en haar zoektocht naar zichzelf. Vanaf het moment dat ze weet dat ze vroeger Nadia was en iedereen haar op die manier kende, is niets in haar leven nog zeker. De vragen die bij haar ontstaan volgen logisch op deze openbaring en als lezer begrijp je maar al te goed dat Evie zichzelf terug wil vinden. Hoewel Armentrout dit thema nog beter uit had kunnen werken, lijken de eerste aanzetten de roman al fors interessanter te maken. De onzekerheid van Evie en de dunne scheidslijn tussen wantrouwen en vertrouwen maken de hoofdpersoon tot een aantrekkelijke protagonist.  

Een tweede interessant thema dat door Armentrout aangehaald wordt, is de manier waarop racisme en verdrukking in de maatschappij een plaats krijgt. Het leven van de Luxen en de wijze waarop de regering met deze bevolkingsgroep omgaat doet in alles denken aan verdrukking van groeperingen in het verleden. Heel genuanceerd, maar toch met enige expliciete aandacht, brengt de auteur dit onderwerp naar voren. Door het perspectief bij de Luxen en hun aanhangers te houden, leidt Armentrout je echter wel naar een bepaalde mening: je waardeert de besluiten van de regering zacht gezegd niet. Het vormt een boeiende spiegel die ons naar verleden, heden en zelfs de toekomst laat kijken.  

The Burning Shadow past perfect in de reeks boeken van Armentrout. Hoewel het verhaal op zich nog niet altijd origineel of aantrekkelijk is, bevat het geheel meer dan voldoende aanknopingspunten die een avond leesplezier garanderen. Ook dit tweede deel maakt nieuwsgierig naar het vervolg: The Brightest Night.