Liefdevol, warm en herkenbaar verhaal

Kaat werkt na haar studie nog altijd in Beachclub Esperanza. Na een ontmoeting met een klant vindt ze zijn USB-stick en kan ze het niet laten om thuis de bestanden te bekijken. Daar leest ze een slecht liefdesgedicht aan ene Liv. Ze besluit de man, Oliver, te helpen met zijn relatie. Kaat doet er vervolgens alles aan om de relatie tussen Oliver en Liv te redden. Dat verdienen ze toch? Maar naarmate ze meer en meer met Oliver omgaat, gaat Kaat steeds meer twijfelen. Wordt het niet eens tijd voor haar eigen geluk? Briefpost is het tweede deel van de 'Beachclub Esperanza'-serie van Chantal Claassen. Je hoeft het eerste deel Flessenpost niet gelezen te hebben om het verhaal van Kaat en Oliver te kunnen volgen.

Kaat werkt met plezier in Beachclub Esperanza, een plek waar het altijd druk is en waar haar bazen en collega’s ontzettend fijne mensen zijn. De sfeer in de beachclub is ontspannen door de goede onderlinge relaties en gesprekken, vooral met collega Sunee. Zelfs de vervelendste bezoekers weten ze samen de baas. Beachclub Esperanza is daardoor een goede thuisbasis voor Kaat. Haar privéleven heeft ze minder goed voor elkaar. Ze weet niet wat ze met haar ex Ruben en hun turbulente verleden aan moet, haar zus Daniëlle eist steeds meer aandacht en ze twijfelt enorm over wat ze zelf wil. Zo herkenbaar dat je als lezer regelmatig een arm om haar heen wilt slaan om troost te bieden. Ook Oliver is een schat van een man, ontzettend warm en zorgzaam. De continue twijfel aan zichzelf vergeef je hem zonder meer en zonder enkele moeite verovert hij vanaf de eerste ontmoeting je hart. De andere personages heeft Claassen net zo levendig en liefdevol neergezet. Dit zijn allemaal mensen die je zo in je leven zou willen hebben.

Naast de fijne personages snijdt Claassen in Briefpost veel boeiende thema’s aan. Dit is meer dan een verhaal over (onmogelijke) liefde. Het gaat ook over vriendschap, familiebanden, collegialiteit, persoonlijke ontwikkeling, het runnen van een gezin en alle hobbels die je in het echte leven ook tegen kunt komen. Het belangrijkste thema is een zeer delicaat onderwerp, namelijk verdriet en rouw. De auteur diept dat op mooie wijze uit en het verdriet is in alle opzichten voelbaar, ongeacht of je de situatie van Kaat zelf hebt meegemaakt. Met zoveel thema’s wordt alleen de liefde af en toe ondergesneeuwd. De romantische band tussen Oliver en Kaat is niet uitgewerkt en hun liefde voor elkaar is minder goed voelbaar dan hun andere gevoelens. Er zijn weinig romantische scènes, die je bij een feelgoodauteur wel zou verwachten. Toch doet dat niets af aan de uren leesplezier die je met Briefpost beleeft. Je leeft bijna vanzelf mee met Oliver en Kaat, voelt hun worsteling en ziet hoe ze op persoonlijk vlak groeien.

Claassen verpakt haar verhaal bovendien in een levendige en makkelijke schrijfstijl. Ze maakt gebruik van herkenbare taal en geen moeilijke woorden, duidelijke beelden en originele vergelijkingen, zoals 'het onbehagen om haar opmerking borrelt als gloeiend hete lava in mijn maag, klaar om tot een uitbarsting te komen' en 'Was "uitdrukkingsloos kijken" een Olympische sport, dan was de gouden plak zeker binnen mijn bereik.' Slechts een enkele keer voelt een vergelijking wat vergezocht ('mijn zwager en minder werken is als Woezel zonder Pip').

Met levensechte personages, herkenbare situaties en een fijne schrijfstijl, verovert Chantal Claassen duidelijk haar plekje in de feelgood van Nederlandse auteurs. Briefpost mag misschien niet hot en steamy zijn, je houdt er absoluut meer dan alleen een goed gevoel aan over.