Een historische roman met een serieuze ondertoon

In 1943 gaat Alix St. Pierre voor de Amerikaanse inlichtingendienst werken. Na de oorlog verhuist ze naar Parijs om persvoorlichter te worden voor Christian Dior, een modenaam in opkomst. Wat ze in de oorlog heeft meegemaakt en gedaan, vergeet ze liever. Maar wanneer een oude bekende opduikt, realiseert ze zich dat ze wat goed te maken heeft. Zal het Alix lukken om haar verleden onder ogen te zien? De drie levens van Alix St. Pierre is het tweede naar het Nederlands vertaalde boek van Natasha Lester, die meerdere historische romans op haar naam heeft staan. De vertaling van deze roman is gedaan door Marion Drolsbach en Janet Limonard-Harkink.

Het boek kent een sterk begin. Je wordt meteen nieuwsgierig naar Alix. Wie was ze in de oorlog en wat heeft ze daar precies gedaan? Je krijgt maar mondjesmaat informatie. De Franse woorden die regelmatig geuit worden, geven sfeer aan de locatie waar ze zich nu bevindt, in Parijs bij Christian Dior. Alix is bevlogen als het gaat om zijn creaties en weet op een slimme manier haar kwaliteiten te benutten. Ze is een intelligente en ambitieuze vrouw, wat in die tijd vast ongewoon was. Ze manoeuvreert zich op uitstekende wijze tussen mensen die wel of niet te vertrouwen zijn. Het maakt haar in de basis een interessant personage.

Ondanks het sterke begin, verliest het verhaal zijn kracht zodra je in het verleden van Alix duikt. De roman is namelijk opgedeeld in zeven delen die zich afspelen in verschillende periodes en landen. Zo spring je van heden naar verleden en terug, soms met maar een jaar verschil. Door de sprongen in de tijd, gecombineerd met ingewikkelde en gedetailleerde gebeurtenissen, kun je al snel de draad kwijtraken. Het is lastig om de gebeurtenissen in een tijdlijn te plaatsen, anders dan letterlijk een briefje naast je boek te leggen. De vele personages helpen ook niet om het verhaal goed te kunnen volgen. Daar komt bij dat het oorlogsverleden in de tegenwoordige tijd is geschreven, waar het heden dat niet is. Dit maakt het helemaal lastig om alles goed te volgen. Wel blijf je in alle delen het perspectief van Alix volgen. Zo leer je tenminste haar gedrag en beweegredenen beter kennen.

De tijdsprongen zijn niet het enige element die van De drie levens van St. Alix Pierre een moeilijk te lezen verhaal maken. In deze historische roman gebruikt Lester een formele, statige en stroeve schrijfstijl. Vlot doorlezen is er amper bij. Ze gebruikt veel lange zinnen, die je soms moet herlezen voordat je begrijpt wat er precies staat. Dat komt vooral terug in de delen die over het verleden gaan. Hier heb je last van lange zinnen, veel details en weinig vaart. Deze stukken lezen meer als een geschiedenisboek dan als het (fictieve) verhaal van Alix. De delen in het heden hebben kortere zinnen, waardoor deze stukken makkelijker lezen. Er zit meer vaart in het verhaal dankzij mooie dialogen en voelbare spanning tussen de personages. Hierdoor raak je wat meer betrokken bij Alix en haar contacten met mannen als Christian Dior en Anthony March. Het is helaas niet genoeg om echt van het verhaal te kunnen genieten.

De drie levens van Alix St. Pierre is vooral een historische roman met een serieuze ondertoon. Wie hiervan houdt, kan zich vastbijten in dit verhaal en er waarschijnlijk plezier aan beleven. Heb je liever een historisch verhaal dat minder als een geschiedenisboek aanvoelt, dan is deze roman een minder voor de hand liggende keuze.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een oud boek' en 'Lees een gevaarlijk boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.