Lezersrecensie
Plot en omgeving maken matig begin weer goed
Milou blijft tijdens haar werk denken aan de Italiaanse Matteo, die ze op het vliegveld van Parijs heeft ontmoet. Ze besluit het erop te wagen en naar Sicilië af te reizen. Ze droomt van een toekomst op het eiland en ziet het al helemaal voor zich. Maar is het wel zo mooi als ze zich voorstelt? Dromen op Sicilië is een novelle van Marcella Kleine, in haar serie tussendoortjes over verschillende dromen.
Verrassend aan Dromen op Sicilië is dat Milou een Française is en haar leven zich in Frankrijk afspeelt. Niet iets wat je meteen verwacht van een Nederlandse auteur. Het kan je vooral in het begin op het verkeerde spoor zetten en Milou op afstand houden. Het begin van het verhaal verloopt ook wat stroef. De zinnen missen een fijne cadans, een sprankeling. De zinsopbouw voelt eerder houterig, alsof Milou zelf nog niet weet wat ze wil vertellen. Hoewel ze recht op haar doel lijkt af te gaan, heeft ze ook veel twijfels over zichzelf en Matteo. Ze lijkt zich geen houding te kunnen geven in haar omgang met anderen. En ze heeft een hoop onrealistische verwachtingen. Milou komt daardoor naïef en arrogant over en je zou haar het liefste door elkaar schudden. Dat verandert halverwege het verhaal, wanneer de zinnen beter gaan lopen en het gehele verhaal beter in balans voelt. Ook Milou blijkt een zachtaardige kant te hebben. Ze wordt er leuker door om over te lezen.
Wat Dromen op Sicilië wel aantrekkelijk maakt, is het onderbuikgevoel als het om Matteo gaat. Al vrij snel krijg je als lezer in de gaten dat er dingen niet kloppen, zelfs als Milou nog in haar naïviteit blijft hangen. Zijn werkelijke aard sluimert door in zijn acties en hun gesprekken. Wat er werkelijk speelt, is dan ook geen verrassing. Toch is de uiteindelijke uitkomst, waar Milou eindigt, minder voorspelbaar. De plot maakt het matige begin helemaal goed. Bovendien is de omgeving van Sicilië beeldend genoeg beschreven om je op het eiland in zomerse sferen te wanen.
Dromen op Sicilië is een prima tussendoortje als je er gewoon even tussenuit wil op een zomers eiland.
Verrassend aan Dromen op Sicilië is dat Milou een Française is en haar leven zich in Frankrijk afspeelt. Niet iets wat je meteen verwacht van een Nederlandse auteur. Het kan je vooral in het begin op het verkeerde spoor zetten en Milou op afstand houden. Het begin van het verhaal verloopt ook wat stroef. De zinnen missen een fijne cadans, een sprankeling. De zinsopbouw voelt eerder houterig, alsof Milou zelf nog niet weet wat ze wil vertellen. Hoewel ze recht op haar doel lijkt af te gaan, heeft ze ook veel twijfels over zichzelf en Matteo. Ze lijkt zich geen houding te kunnen geven in haar omgang met anderen. En ze heeft een hoop onrealistische verwachtingen. Milou komt daardoor naïef en arrogant over en je zou haar het liefste door elkaar schudden. Dat verandert halverwege het verhaal, wanneer de zinnen beter gaan lopen en het gehele verhaal beter in balans voelt. Ook Milou blijkt een zachtaardige kant te hebben. Ze wordt er leuker door om over te lezen.
Wat Dromen op Sicilië wel aantrekkelijk maakt, is het onderbuikgevoel als het om Matteo gaat. Al vrij snel krijg je als lezer in de gaten dat er dingen niet kloppen, zelfs als Milou nog in haar naïviteit blijft hangen. Zijn werkelijke aard sluimert door in zijn acties en hun gesprekken. Wat er werkelijk speelt, is dan ook geen verrassing. Toch is de uiteindelijke uitkomst, waar Milou eindigt, minder voorspelbaar. De plot maakt het matige begin helemaal goed. Bovendien is de omgeving van Sicilië beeldend genoeg beschreven om je op het eiland in zomerse sferen te wanen.
Dromen op Sicilië is een prima tussendoortje als je er gewoon even tussenuit wil op een zomers eiland.
1
Reageer op deze recensie