Fijne feelgood over alledaags personage

Lou heeft een saaie baan als receptioniste en woont weer bij haar ouders. Geen opwindend leven dus. Wat ze wel heeft, is kennis over thee, opgedaan in Azië. Per toeval krijgt ze de kans om bij een grote naam in de restaurantwereld aan de slag te gaan. Philip biedt haar namelijk een eigen theehuis. Een paradijs in de stad. Lou gaat aan de slag, maar dan werkt Philip haar tegen… Geeft ze op of zet ze door?

Amélie Storms schreef al twee novelles voor De Verhalenfabriek. In Het kleine theehuis van Lou brengt ze twee verschillende werelden samen, die van een onsuccesvolle vrouw en van een succesvolle man. Ze weten allebei niet goed wat ze met hun leven aan moeten. Iets dat ze gemeen hebben en wat ze uiteindelijk min of meer samenbrengt. Alleen gaat dat niet zo makkelijk als je zou denken. Terwijl Lou en Philip samenwerken, lijkt het theehuis te mooi om waar te zijn. De twee hebben andere dromen, waarbij het er hard aan toegaat. Lou is zacht, waar Philip keihard is. Het is mooi hoe ze toch aan hun verschillen werken, ondanks dat ze allebei een ex hebben die dwarsligt. Eigenlijk gebeurt er zoveel in korte tijd dat het jammer is dat Storms slechts een novelle heeft geschreven. Het verhaal van Lou en Philip zou zich meer lenen voor een volledig verhaal, zodat hun relatie en achtergrond verder uitgediept kan worden.

Storms heeft van Lou een herkenbaar personage gemaakt, iemand waar je makkelijk een band mee opbouwt. Vooral omdat ze haar leven mislukt vindt. Want wie woont er op haar leeftijd nou bij haar ouders? Haar moeder heeft daar ook mee te maken. Zij trekt de zus van Lou voor en stelt haar als voorbeeld. Lou heeft zich nooit goed genoeg gevonden, haar zus is in alles de betere. Het is zo herkenbaar dat Lou gewoon haar eigen pad wil kiezen, en nog steeds de goedkeuring van haar ouders wil. Het maakt van haar een alledaags personage, zoals je die in het echt tegen kunt komen. Het gehele verhaal van Lou, met Philip, is groter en ingewikkeld, maar zit verpakt in een eenvoudige schrijfstijl. Er zit geen overdaad in en spanning in de opbouw en dialogen ontbreekt. Het botst en knettert net niet tussen Lou en Philip. Wel gebruikt Storms mooie metaforen voor beschrijvingen, wat het ontbreken van vuurwerk enigszins goedmaakt.

Het verhaal van Lou en Philip is eigenlijk uit zijn jasje gegroeid met slechts een novelle. Toch is het fijne feelgood, klein en vertragend, met alledaagse personages.

Dank aan De Verhalenfabriek voor het recensie-exemplaar.