Novelle met mooi centraal thema en fijne personages

Joan is redacteur van Pure Magazine met pure en oprechte verhalen over vrouwen. Op de redactie neemt ze het op tegen de perfecte Madelief, die compleet het tegenovergestelde is van Joan. De twee vrouwen moeten strijden om dezelfde baan als redactiemanager. Een strijd die Joan op voorhand verliest, in haar hoofd. En als ze dan ook nog in de trein haar droomman tegenkomt, slaan de twijfels helemaal toe. Wat wil Joan nu echt? En is dat wel voor haar weggelegd?

De novelle Te mooi om waar te zijn gaat precies over dat wat we in het echte leven regelmatig tegenkomen: als iets te mooi is om waar te zijn, dan is dat ook zo. Joan is een twijfelende en onzekere vrouw. Het onopvallende muurbloempje noemt ze zichzelf. Ze is eerder te vroeg dan te laat op de redactie, werkt keihard en doet weinig buiten haar werk. Ze mist de spanning, maar weet niet goed hoe en waar ze dat moet vinden. Als ze haar droomman Tom tegenkomt in de trein, merk je pas echt hoe onzeker Joan is. Ze is hierdoor een levensecht personage en voelt al snel als een vriendin.

Joan heeft de bevestiging van anderen nodig om zichzelf waardevol te voelen. Van Vliet heeft daar een mooi en herkenbaar centraal thema te pakken. De twijfel bij Joan wordt gevoed door het succes en uiterlijk van de ander, in dit geval haar collega Madelief en haar droomman Tom. Hoewel het slechts een novelle is, zit het vol wijsheden en levenslessen. Gaandeweg gaan Joan en Madelief van vijanden naar meer begrip voor elkaar. De situatie van Madelief blijkt anders dan Joan dacht, en zo zie je maar: als iets te mooi is om waar te zijn, dan is dat ook zo. Behalve als het op de liefde aankomt natuurlijk, want Joan en Tom groeien wel degelijk naar elkaar toe zodra Joan haar twijfels overwint en zichzelf niet meer saboteert. Ook die relatie voelt natuurlijk en realistisch.

Van Vliet combineert de levenslessen en fijne personages bovendien met een makkelijke en beeldende schrijfstijl, waardoor je door de novelle heen vliegt. Ook de opbouw van de twee verhaallijnen is precies goed. Soms sprankelt de novelle minder omdat het nooit echt goed botst tussen de personages, maar dat zal je leesplezier niet wegnemen.