Lezersrecensie
Mooie villa, maar onsympathiek verhaal
In de van haar overleden man geërfde villa in Toscane organiseert Julia voor de eerste keer een schrijfretraite. Het is haar manier om geld te verdienen en haar kennis te delen. Als de eerste gasten Villa Quadrifoglio bezoeken, verloopt alles toch wat minder soepel dan Julia had verwacht. Ze valt ook nog eens als een blok voor de charmes van Bram, een van de gasten die nota bene met zijn echtgenote deelneemt aan de retraite. Of dat wel zo slim is? Villa van geluk is het debuut van Yonina Pullens bij de Tussendoortjes van uitgeverij De Verhalenfabriek.
In Villa van geluk draait het om de oudere Julia, een personage die weinig leuke kanten heeft. Julia heeft haar studie psychologie nooit afgemaakt en niet al te veel verstand van schrijven. Dat maakt haar niet uit, want ze bluft zich daar wel doorheen. Alsof haar gasten iets van haar onzekerheid gaan merken? Het maakt Julia meteen vanaf het begin onsympathiek en oppervlakkig. Bovendien gebruikt ze haar Italiaanse naam Giula Bellini om beter over te komen. Haar onzekerheid, met een vleugje naïviteit, zorgt voor een schijnvertoning. Julia maakt situaties onnodig ingewikkeld voor zichzelf en is totaal niet voorbereid op haar gasten. Ze heeft onaardige uitbarstingen en een vreemde relatie met Bram. Op geen enkel moment voel je je echt verbonden met Julia, laat staan dat je haar vreemde acties begrijpt.
De onsympathieke Julia is niet het enige dat van Villa van geluk geen succes maakt. De schrijfstijl van Yonina is zeker beeldend, maar mist haar effect door de overdreven en overdadige beelden in het verhaal. Je mist een beetje de verbeeldingskracht, omdat de meeste situaties tot in de kleinste details beschreven zijn. Zo zit er veel uitleg in voor een boek dat over schrijven gaat. Ook het taalgebruik is soms moeilijk. De moeilijkere woorden worden uitgelegd, waardoor je het verhaal uiteindelijk wel kunt volgen, maar er zit geen enkele snelheid in. Dat nodigt niet erg uit tot verder lezen. De gebeurtenissen voelen vreemd en zijn niet goed te volgen. De plot is onduidelijk en snel, waardoor je achterblijft met het gevoel dat het verhaal niet afgerond is. Dat is jammer, want op zich zitten er genoeg verrassingen en ontwikkelingen in het verhaal zelf. Ook is het landgoed een mooie plek om te zijn.
Villa van geluk voelt als een snel geschreven verhaal, waar net te weinig aandacht besteed is aan personages, verhaallijn en schrijfstijl. Toch heeft het potentie voor wie zonder verwachtingen eraan begint.
In Villa van geluk draait het om de oudere Julia, een personage die weinig leuke kanten heeft. Julia heeft haar studie psychologie nooit afgemaakt en niet al te veel verstand van schrijven. Dat maakt haar niet uit, want ze bluft zich daar wel doorheen. Alsof haar gasten iets van haar onzekerheid gaan merken? Het maakt Julia meteen vanaf het begin onsympathiek en oppervlakkig. Bovendien gebruikt ze haar Italiaanse naam Giula Bellini om beter over te komen. Haar onzekerheid, met een vleugje naïviteit, zorgt voor een schijnvertoning. Julia maakt situaties onnodig ingewikkeld voor zichzelf en is totaal niet voorbereid op haar gasten. Ze heeft onaardige uitbarstingen en een vreemde relatie met Bram. Op geen enkel moment voel je je echt verbonden met Julia, laat staan dat je haar vreemde acties begrijpt.
De onsympathieke Julia is niet het enige dat van Villa van geluk geen succes maakt. De schrijfstijl van Yonina is zeker beeldend, maar mist haar effect door de overdreven en overdadige beelden in het verhaal. Je mist een beetje de verbeeldingskracht, omdat de meeste situaties tot in de kleinste details beschreven zijn. Zo zit er veel uitleg in voor een boek dat over schrijven gaat. Ook het taalgebruik is soms moeilijk. De moeilijkere woorden worden uitgelegd, waardoor je het verhaal uiteindelijk wel kunt volgen, maar er zit geen enkele snelheid in. Dat nodigt niet erg uit tot verder lezen. De gebeurtenissen voelen vreemd en zijn niet goed te volgen. De plot is onduidelijk en snel, waardoor je achterblijft met het gevoel dat het verhaal niet afgerond is. Dat is jammer, want op zich zitten er genoeg verrassingen en ontwikkelingen in het verhaal zelf. Ook is het landgoed een mooie plek om te zijn.
Villa van geluk voelt als een snel geschreven verhaal, waar net te weinig aandacht besteed is aan personages, verhaallijn en schrijfstijl. Toch heeft het potentie voor wie zonder verwachtingen eraan begint.
1
Reageer op deze recensie