heftig

In 'De meisjes van de Goede Herder’ lees je hoe Christel Don de meisjes die tussen 1860 en 1980 in beeld heeft gebracht, in een van de katholieke kloosters terechtkomen. Gedurende wat je leest, kom je erachter hoe groot de psychische druk waar de jonge meisjes onder leefden. Er wordt een beeld verteld vanuit een zuster, buurtgenoten en een jonge misdienaar. Op deze manier worden deze meisjes niet vergeten.

Voordat ik in het boek begon, had ik de documentaire op de NPO ook gezien.
Het verhaal deed me toen al raken.
Eenmaal in het boek werd op indringende wijze nog meer geconfronteerd met het leven dat deze meisjes hebben moeten leiden daar.
De schrijfstijl van Christel Don was helder en concreet. De woorden waren zo gekozen dat je het goed kan verbeelden wat de meisjes hebben moeten ondergaan.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. Hierdoor werd het voor mij nog concreter en kwam het best heftig binnen. Het is een tijd die je niet kan terugdraaien, maar ook niet mag vergeten. Je zou denken dat de tijd er van leert, maar dat vraag ik me wel af als je al kijkt bij sommige problemen in de pleegzorg maar ook op andere plekken.