Lezersrecensie
prachtig met respect geschreven
In de Grote Vriendelijke 100 van de kinderboeken kwam ik ook het boek van Marlies Slegers tegen ‘Briefjes voor Pelle’ Ik had de titel al regelmatig op een van de facebook groepen voorbij zien komen en nu de derde keer werd opnieuw mijn interesse gewekt.
Marlies Slegers heeft al meerdere boeken geschreven, maar voor mij was ze een onbekende auteur.
Ik heb ervoor gekozen om het boek in braille te lezen via Passend lezen. Ik kon het daar aanvragen en het bestaat uit 11 banden.
De twaalfjarige Pelle krijgt op een dag, een jaar na het overlijden van zijn vader, een schoenendoos. Deze doos bevat grotere en kleinere briefjes en ingepakte voorwerpen. De briefjes bevatten opdrachten. Pellè gaat er voor ze allemaal uit te voeren. Deze opdrachten leiden tot grappige en bijzondere situaties, hij leert andere mensen kennen en dat zorgt ervoor dat hij en zijn moeder weer van het leven durven te gaan genieten.
Pelle is een hoogbegaafde jongen en heeft zijn eigen maniertjes om om te gaan met verdriet. Hij kan dan verschillende feiten opnoemen, soms gekke dingen zoals dat de angst dat pindakaas aan je gehemelte kan plakken een naam heeft.
Pelle is in dit verhaal voor mij zo herkenbaar beschreven. De personen in het verhaal zijn zo beschreven dat je je er heel gauw in kon verplaatsen. De vele situaties waar Pelle met zijn moeder in belandde, zijn realistisch maar ook gewoon zoals het in de werkelijkheid zou kunnen gaan beschreven.
Ik las dit verhaal in braille en ik moet eerlijk zeggen dat mijn beleving daardoor nog intenser was. Doordat je het verhaal direct in je hoofd moet maken, heb ik de verschillende emoties in het verhaal intenser beleefd.
De boodschap die het verhaal met zich meebrengt was ook duidelijk, herkenbaar en met respect voor de overleden persoon beschreven. Dat je dus je verdriet kan hebben om je dierbaren, maar je mag ook weer van het leven genieten. Ik denk zeker voor kinderen van die leeftijd zo belangrijk om dat mee te krijgen. Eigenlijk geldt dit gewoon voor iedereen.
‘Briefjes voor Pelle’ is een prachtig verhaal dat een belangrijk onderwerp rouwverwerking met respect bespreekt.
Marlies Slegers heeft al meerdere boeken geschreven, maar voor mij was ze een onbekende auteur.
Ik heb ervoor gekozen om het boek in braille te lezen via Passend lezen. Ik kon het daar aanvragen en het bestaat uit 11 banden.
De twaalfjarige Pelle krijgt op een dag, een jaar na het overlijden van zijn vader, een schoenendoos. Deze doos bevat grotere en kleinere briefjes en ingepakte voorwerpen. De briefjes bevatten opdrachten. Pellè gaat er voor ze allemaal uit te voeren. Deze opdrachten leiden tot grappige en bijzondere situaties, hij leert andere mensen kennen en dat zorgt ervoor dat hij en zijn moeder weer van het leven durven te gaan genieten.
Pelle is een hoogbegaafde jongen en heeft zijn eigen maniertjes om om te gaan met verdriet. Hij kan dan verschillende feiten opnoemen, soms gekke dingen zoals dat de angst dat pindakaas aan je gehemelte kan plakken een naam heeft.
Pelle is in dit verhaal voor mij zo herkenbaar beschreven. De personen in het verhaal zijn zo beschreven dat je je er heel gauw in kon verplaatsen. De vele situaties waar Pelle met zijn moeder in belandde, zijn realistisch maar ook gewoon zoals het in de werkelijkheid zou kunnen gaan beschreven.
Ik las dit verhaal in braille en ik moet eerlijk zeggen dat mijn beleving daardoor nog intenser was. Doordat je het verhaal direct in je hoofd moet maken, heb ik de verschillende emoties in het verhaal intenser beleefd.
De boodschap die het verhaal met zich meebrengt was ook duidelijk, herkenbaar en met respect voor de overleden persoon beschreven. Dat je dus je verdriet kan hebben om je dierbaren, maar je mag ook weer van het leven genieten. Ik denk zeker voor kinderen van die leeftijd zo belangrijk om dat mee te krijgen. Eigenlijk geldt dit gewoon voor iedereen.
‘Briefjes voor Pelle’ is een prachtig verhaal dat een belangrijk onderwerp rouwverwerking met respect bespreekt.
1
Reageer op deze recensie