van weinig vaardigheden tot een zelfstandig bestaan

‘De weduwe van de kolonie’ is het nieuwste boek van Marja Visscher.

In dit verhaal ga je terug in de tijd naar 1852. In Rotterdam droomt Kaatje Nagtegaal van een beter bestaan. Het lijkt allemaal mee te zitten als ze samen met haar man Nelis naar de Maatschappij van Weldadigheid vertrekt. Alleen dit loopt anders dan ze hoopt. Nelis overleeft de reis niet en dan staat ze er alleen voor in een voor haar totaal onbekende omgeving in Drenthe. Ze wordt geholpen door weldoener Bernard. Omdat ze eigenlijk met Nelis daar zou gaan wonen, krijgt ze iemand die ze onderdak moet bieden. Boerenknecht Leendert, dit blijkt niet de makkelijkste man te zijn en de twijfel of het leven wel zo mooi is daar slaat toe.

In het verhaal vond ik twee momenten heel mooi beschreven waarin je de ontwikkeling van haar kon zien. Onderweg is het nog een afhankelijke vrouw van Nelis en je voelt de leegte en nog niet direct het besef dat ze er alleen voor staat. Het moment dat ze ‘de knop’ omzet en ervoor gaat, vind ik mooi verwerkt in het verhaal. Je voelt de ontwikkeling en de motivatie om iets van haar leven te maken. Op een gegeven moment voel je zelfs een beetje opstand tegen de regels van de kolonie, omdat ze geacht werd naar de kerk te gaan en dit niet wilde. Later voel je weer een moment van ontwikkeling, ze gaat mee met Leendert en uiteindelijk moet ze zichzelf weer staande zien te houden.
Deze ontwikkeling vond ik erg mooi om te lezen.

Het boek kent heel wat thema’s: de moed van Kaatje, keuzes maken, de invloed van alcohol, zelfstandig worden, kiezen voor jezelf, vriendschap, liefde en nog wel meer.

Een mooi verhaal dat beeldend is beschreven. Het heeft me kennis opgeleverd over het leven in de Drentse Maatschappij van Weldadigheid. Een stukje erfgoed waar ik zelf niets van afwist.

Bedankt Zomer en Keuning voor het recensie exemplaar.
Bedankt Marja Visscher voor dit verhaal, opnieuw heb ik er weer van genoten.