Lezersrecensie
een gelukkig weerzien
Een veilige haven is een prachtige serie geschreven door Ellie Dean. Inmiddels is alweer het negende deel verschenen.
De serie speelt zich af in Cliffehaven.
Mary leerde je als lezer in deel 8 ‘Afscheid voor even’ al kennen en nu is zij ook het hoofdpersonage. Eerder is Mary er achter gekomen dat ze is geadopteerd. Ze gaat naar Cliffehaven om meer over haar achtergrond te weten te komen. Ze krijgt huisvesting bij Doris, de zus van Peggy Reilly.
Mary doet haar best om wat van het leven in Cliffehaven te maken. Doris maakt het haar niet bepaald gemakkelijk. Mary werkt hard in de Kodak fabriek en heeft als doel om lerares te worden.
In dit deel lees je vooral meer over Rosie en dingen die in het verleden zijn gebeurd. En wat een heerlijk stel is Ron toch met zijn honden.
Het bijzondere aan deze serie vind ik vooral de verdieping van de auteur in de periode waar zij over schrijft. De auteur laat zien dat ze echt naar die tijd teruggaat en laat je door de beschrijvingen voelen in wat voor tijd het verhaal zich afspeelt.
De beschrijving van de kerstviering heeft me enorm geraakt. Dat gaf een hoop emotie weer.
Het blijft vooralsnog een serie die me zeker blijft boeien. De stijl en de mogelijkheid om je in te leven in die periode bevallen me zeker.
In het Engels zijn er inmiddels al negentien delen verschenen, dus voorlopig nog hopelijk genoeg in het vooruitzicht.
Bedankt Uitgeverij Fontein voor dit recensie-exemplaar.
De serie speelt zich af in Cliffehaven.
Mary leerde je als lezer in deel 8 ‘Afscheid voor even’ al kennen en nu is zij ook het hoofdpersonage. Eerder is Mary er achter gekomen dat ze is geadopteerd. Ze gaat naar Cliffehaven om meer over haar achtergrond te weten te komen. Ze krijgt huisvesting bij Doris, de zus van Peggy Reilly.
Mary doet haar best om wat van het leven in Cliffehaven te maken. Doris maakt het haar niet bepaald gemakkelijk. Mary werkt hard in de Kodak fabriek en heeft als doel om lerares te worden.
In dit deel lees je vooral meer over Rosie en dingen die in het verleden zijn gebeurd. En wat een heerlijk stel is Ron toch met zijn honden.
Het bijzondere aan deze serie vind ik vooral de verdieping van de auteur in de periode waar zij over schrijft. De auteur laat zien dat ze echt naar die tijd teruggaat en laat je door de beschrijvingen voelen in wat voor tijd het verhaal zich afspeelt.
De beschrijving van de kerstviering heeft me enorm geraakt. Dat gaf een hoop emotie weer.
Het blijft vooralsnog een serie die me zeker blijft boeien. De stijl en de mogelijkheid om je in te leven in die periode bevallen me zeker.
In het Engels zijn er inmiddels al negentien delen verschenen, dus voorlopig nog hopelijk genoeg in het vooruitzicht.
Bedankt Uitgeverij Fontein voor dit recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie