wow verrassend

‘Lord of the flies’ een klassieker geschreven door William Golding. Voorheen kende ik het alleen van titel en had hem nog niet gelezen. Toen de uitnodiging kwam, heb ik deze dan ook met plezier aangenomen.
Zeventig jaar geleden verscheen het boek. Met daarin het verhaal wat er zou gebeuren als een groep jonge jongens zou stranden op een onbewoond eiland zonder volwassenen.
Het doel van dit verhaal was schrijven vanuit de gedachten en gedragingen van deze jongens. Jongens die nog volop in ontwikkeling zijn in hun leven.
Het begint als een spannend avontuur. Het wordt alleen een totale nachtmerrie.
Je maakt direct kennis met Piggy en Ralph. Je leest niet in directe woorden hoe ze op het eiland zijn gekomen. Golding laat je vooral inleven in de gedragingen van de jongens.
Ik vond dit een bijzonder prettig beschreven. Hij heeft zich duidelijk verdiept in de spreektaal van de jongeren.

Wat ik zelf nog mooier vond, is de verwerking van de omgeving en de gebeurtenissen. Dit is op zo’n manier beschreven dat je het helemaal voor je kan zien.

Dit boek heeft me uiteindelijk enorm geboeid. Het laat je nadenken over wat je leest. Want stel je zou in zo’n situatie belanden, wat zou jij zelf dan doen?

Het verhaal eindigde op een manier waardoor het nog even door bleef sudderen in mijn hoofd.

Golding laat je nadenken over alle kanten van een mens.

Het heeft me tot op de laatste letter meegesleurd in een verhaal waarin je ook de jongens van deze tijd nog best kan plaatsen en dat is toch wel bizar.

Ik heb de jubileumuitgave mogen lezen via uitgeverij Atlas contact. Waarvoor enorme dank!