herkenning

Met de leesclub van de boekenreizigers mocht ik Reis langs de Rijn en verder geschreven door Amber ten Brink lezen.

In ‘Reis langs de Rijn' en verder lees je het verhaal van Madou. Zij krijgt een verontrustend telefoontje van haar moeder vanuit Arnhem. Madou wordt overdonderd, moeder staat daar te wachten op een cruiseschip en wacht op haar. Samen gaan ze dus een hele week op reis.
Al snel wordt duidelijk dat dit een vooropgezette keuze was van moeder. Samen proberen ze er het beste van te maken. Beiden maken gedurende de reis een ontwikkeling van zorgen en dilemma’s door. Het opent onbesproken punten en maakt voor beiden ook een hoop duidelijk.

Je leest het verhaal vanuit het oogpunt van Madou. Overdonderd gaat ze richting haar moeder en dit bijzondere gevoel heeft de schrijfster ook goed over weten te brengen. Gedurende de reis maak je mooie en minder mooie momenten mee. Voor mij veelal herkenbaar vanuit het werken met mensen met dementie.

Het verhaal is heel vlot geschreven, herkenbaar en las daardoor zeer gemakkelijk. Het was op zich een leuke reis om mee te maken alleen het middenstuk verloor ik mijn aandacht voor het verhaal. Het leven van Madou nam de overhand en moeder raakte op de achtergrond. Dit nam voor mij wat vaart uit het verhaal.

Ik vond het wel heel goed hoe ook de familie in het verhaal is betrokken, want dat is denk ik rondom dementie wel iets bijzonders. De ene persoon wil het nog niet erkennen of zien, de ander ziet het maar weet zich geen raad. Dat heeft de schrijfster heel mooi uitgewerkt in het verhaal.

De schrijfster heeft veel gebeurtenissen hoe moeilijk of bijzonder ook, goed beschreven en zeker herkenbaar vanuit het werkveld.