Lezersrecensie
Een unieke leeservaring met een sprankje feminisme.
Het is in mijn ogen een unieke uitdaging geweest waar Curtis Sittenfeld zich aan gewaagd heeft, namelijk een verzonnen verhaal schrijven over mensen die het allemaal zelf kunnen lezen. En het is ook een heel interessante vraag die iedereen zichzelf vaker zal stellen: wat als ik op dat belangrijke moment iets anders gekozen had? Wat voor pad had ik in mijn leven dan bewandeld gehad? En het is die vraag die Curtis Sittenfeld voor Hillary heeft beantwoord, zij liet haar fantasie de vrije loop over hoe het leven van Hillary had kunnen lopen als ze op dat cruciale moment van haar leven had besloten de relatie met Bill te beëindigen.
De proloog vind ik echt heel sterk, het heeft een hele mooie, beeldende vertelwijze waardoor ik helemaal in het verhaal getrokken werd. Ook van het eerste deel van het boek heb ik erg genoten, maar daarna vind ik de schrijfstijl steeds zwakker worden. Voor mijn gevoel zakt het steeds verder af in het algemeen beschrijven van gesprekken en gebeurtenissen, ik moest daarna heel erg moeite doen om te blijven lezen. Dat kwam misschien ook doordat de hoofdstukken relatief lang zijn. Voor iemand zoals ik, die een boek af en toe op pakt maar niet uren achter elkaar doorleest, is het daardoor moeilijk om helemaal op te gaan in het boek. Iedere keer dat ik het boek oppakte moest ik een stukje terug en opnieuw lezen om weer terug in het verhaal te kunnen komen. Ook de tijdssprongen en later de afwisselingen van heden/verleden, maakte dat ik als lezer steeds weer opnieuw me in moest spannen om terug in het verhaal te komen. Desalniettemin werd, door de opbouw van het laatste deel van het boek, de spanning opgebouwd en dat maakte me als lezer wel heel nieuwsgierig naar de afloop van het verhaal.
Feiten en fictie wisselen elkaar, vooral na het begin, voortdurend af. Het is als lezer wellicht meer interessant als je al wat meer achtergrond over het echte leven van de echte Hillary Clinton hebt. Dat hoeft niet heel veel te zijn, als je de docuserie Hillary van Nannette Burstein hebt gezien dan heb je als lezer al voldoende bagage om in dit boek de feiten eruit te kunnen pikken. Ik vind ook heel mooi om te zien hoe deze feiten in deze alternatieve werkelijkheid in het verhaal verweven zijn.
Bij een verzonnen verhaal hoeft het niet allemaal zo serieus te zijn, maar persoonlijk lees ik het liefst verhalen die dan wel wat geloofwaardig zijn en dat mis ik bij Rodham toch wel een beetje. Voor mijn gevoel heeft Curtis Sittenfeld in dit boek de Hillary als een krachtige feministische vrouw met idealen willen neerzetten, maar dat vind ik toch niet echt gelukt. De Hillary in het boek houdt er in mijn ogen nogal puberale, onzekere opvattingen op na en dat vind ik totaal niet passen bij een vrouw die in haar carrière topfuncties bekleedt, dan verwacht ik over verliefdheden toch een wat nuchtere en wat zelfverzekerdere houding. Het maakt het verhaal voor mij helaas wat oppervlakkig en onrealistisch.
Seksisme, dat is de ongelijkheid tussen man/vrouw, speelt een hele grote in dit verhaal. Als lezer zie je dit onderwerp herhaaldelijk op allerlei manieren terugkomen. Het is er misschien ook een beetje te nadrukkelijk in verwerkt, maar het is wel goed dat er over geschreven en nagedacht wordt. Seksisme is iets wat we vooral als iets uit het verleden of uit andere landen vinden, maar als je er goed over nadenkt speelt het vandaag de dag nog steeds een grote rol in vrijwel elk land. Ook in Nederland rust het gezin en huishouden nog steeds vooral op de verantwoordelijkheid van de vrouw en om meer vrouwen op topfuncties te krijgen moet de overheid quota invoeren. Dus op dat gebied moet er nog altijd veel veranderd worden. Het is mooi dat daarvoor in dit boek aandacht is.
Ik vond het een hele unieke ervaring om een roman met deze invalshoek te lezen. Weliswaar vormt het einde een mooi rond verhaal, maar ik had misschien wel een wat krachtiger verhaal verwacht waarbij ik op het eind met een gevoel van girlpower het boek dicht kon klappen. De Hillary in dit boek vond ik toch wat te onzeker en, ondanks het feminisme en seksisme dat in dit boek een grote rol speelt, vond ik ook dat Hillary desondanks toch teveel op de mannen in het verhaal heeft moeten leunen. Maar van Curtis Sittenfeld ga ik ongetwijfeld meer boeken lezen, ze heeft me op momenten echt weten te raken met haar verhaal in Rodham.
De proloog vind ik echt heel sterk, het heeft een hele mooie, beeldende vertelwijze waardoor ik helemaal in het verhaal getrokken werd. Ook van het eerste deel van het boek heb ik erg genoten, maar daarna vind ik de schrijfstijl steeds zwakker worden. Voor mijn gevoel zakt het steeds verder af in het algemeen beschrijven van gesprekken en gebeurtenissen, ik moest daarna heel erg moeite doen om te blijven lezen. Dat kwam misschien ook doordat de hoofdstukken relatief lang zijn. Voor iemand zoals ik, die een boek af en toe op pakt maar niet uren achter elkaar doorleest, is het daardoor moeilijk om helemaal op te gaan in het boek. Iedere keer dat ik het boek oppakte moest ik een stukje terug en opnieuw lezen om weer terug in het verhaal te kunnen komen. Ook de tijdssprongen en later de afwisselingen van heden/verleden, maakte dat ik als lezer steeds weer opnieuw me in moest spannen om terug in het verhaal te komen. Desalniettemin werd, door de opbouw van het laatste deel van het boek, de spanning opgebouwd en dat maakte me als lezer wel heel nieuwsgierig naar de afloop van het verhaal.
Feiten en fictie wisselen elkaar, vooral na het begin, voortdurend af. Het is als lezer wellicht meer interessant als je al wat meer achtergrond over het echte leven van de echte Hillary Clinton hebt. Dat hoeft niet heel veel te zijn, als je de docuserie Hillary van Nannette Burstein hebt gezien dan heb je als lezer al voldoende bagage om in dit boek de feiten eruit te kunnen pikken. Ik vind ook heel mooi om te zien hoe deze feiten in deze alternatieve werkelijkheid in het verhaal verweven zijn.
Bij een verzonnen verhaal hoeft het niet allemaal zo serieus te zijn, maar persoonlijk lees ik het liefst verhalen die dan wel wat geloofwaardig zijn en dat mis ik bij Rodham toch wel een beetje. Voor mijn gevoel heeft Curtis Sittenfeld in dit boek de Hillary als een krachtige feministische vrouw met idealen willen neerzetten, maar dat vind ik toch niet echt gelukt. De Hillary in het boek houdt er in mijn ogen nogal puberale, onzekere opvattingen op na en dat vind ik totaal niet passen bij een vrouw die in haar carrière topfuncties bekleedt, dan verwacht ik over verliefdheden toch een wat nuchtere en wat zelfverzekerdere houding. Het maakt het verhaal voor mij helaas wat oppervlakkig en onrealistisch.
Seksisme, dat is de ongelijkheid tussen man/vrouw, speelt een hele grote in dit verhaal. Als lezer zie je dit onderwerp herhaaldelijk op allerlei manieren terugkomen. Het is er misschien ook een beetje te nadrukkelijk in verwerkt, maar het is wel goed dat er over geschreven en nagedacht wordt. Seksisme is iets wat we vooral als iets uit het verleden of uit andere landen vinden, maar als je er goed over nadenkt speelt het vandaag de dag nog steeds een grote rol in vrijwel elk land. Ook in Nederland rust het gezin en huishouden nog steeds vooral op de verantwoordelijkheid van de vrouw en om meer vrouwen op topfuncties te krijgen moet de overheid quota invoeren. Dus op dat gebied moet er nog altijd veel veranderd worden. Het is mooi dat daarvoor in dit boek aandacht is.
Ik vond het een hele unieke ervaring om een roman met deze invalshoek te lezen. Weliswaar vormt het einde een mooi rond verhaal, maar ik had misschien wel een wat krachtiger verhaal verwacht waarbij ik op het eind met een gevoel van girlpower het boek dicht kon klappen. De Hillary in dit boek vond ik toch wat te onzeker en, ondanks het feminisme en seksisme dat in dit boek een grote rol speelt, vond ik ook dat Hillary desondanks toch teveel op de mannen in het verhaal heeft moeten leunen. Maar van Curtis Sittenfeld ga ik ongetwijfeld meer boeken lezen, ze heeft me op momenten echt weten te raken met haar verhaal in Rodham.
1
Reageer op deze recensie