Te hoge verwachtingen

Ik koos dit boek voor mijn leesclub. De overal reviews waren erg positief, dus was ik ook erg nieuwsgierig naar dit boek... Echter maakt het mijn verwachtingen niet waar. De schrijfstijl was een van de hoofdfactoren waar ik me best wel aan stoorde. Ik hou niet van uitgebreide beschrijvingen van hoe iemand eruit ziet en wat voor kleding die draagt, een landschap, emoties en gedetaileerde beschrijvingen van handelingen. Het deed me denken aan een bouquetreeks. Vanaf het begin vond ik het al een voorspelbaar verhaal, maar deze is met een extra sausje. Dit sausje was Alice het wolvenmeisje. De stukken over Alice vond ik fijner lezen dan de rest. De rest draait om de twee zussen Julia de psychologe en Ellie de politieagente, die allebei aan de haak geslagen worden door respectievelijk Max en oude jeugdvriend Cal. Ook vond ik de dialogen veel te zoetsappig en ongeloofwaardig. Het stuk in de rechtszaal over de voogdij over Alice, wanneer de vader in beeld is, besloeg een aantal alinea's, waarin Julia zelf het woord doet en de advocaat van de tegenpartij en hop ze stonden zo weer buiten. Mocht van mij wel dieper op in gegaan zijn, vanwege de bijzonderheid van de zaak. Kind wordt verwilderd gevonden, Julia wint het vertrouwen, papa komt na 4 maanden in beeld om het kind op te eisen. Daar had ik graag meer over willen lezen qua rechtssysteem. En het einde was helemaal afgeraffeld. Echt jammer,
Het idee voor dit verhaal was op zich goed. Het had zeker potentie voor een goede roman, maar de schrijfster heeft mij helaas niet kunnen overtuigen.