Wat een mooi verhaal!

Je doet het uitzonderlijk goed als je als schrijver je lezer een brok in de keel geeft bij het lezen van je boek. Shelby van Pelt heeft het bij mij voor elkaar gekregen dat ik aan het einde van dit oh zo mooie boek brok in mijn keel kreeg en er een beetje emotioneel van werd.

Dit boek ging mee met de stapel boeken naar mijn Lekker Lezen Club. Het kon eentje zijn die werd uitgekozen voor de volgende meeting. Het werd toch een ander boek. Echter bleef ik wel nieuwsgierig naar dit exemplaar en besloot dat dit mijn volgende boek zou worden na Vlijmscherp Tranen. Mijn gedachte was dat het gehele verhaal vanuit het perspectief van de octopus zou worden verteld en dat het meer een fantasie verhaal zou zijn. Niets is minder waar.

Het begint met een kort hoofdstuk van de octopus geschreven in de Ik-vorm. Marcellus, zo heeft deze beste koppotige, vertelt hoe oud hij is en hoeveel dagen hij (wetenschappelijk onderzocht) nog te gaan heeft voor zijn dood. Hij is een super intelligent dier. Hij vertelt over zijn ervaring met de mens en dat hij geregeld uitstapjes maakt buitenom zijn aquarium. Volgens Wikipedia schijnt het ook echt zo te kunnen voorkomen dat deze octopussen, wanneer ze in gevangenschap leven, er wel eens op uit trekken voor lekkere hapjes die ze buiten hun aquarium hopen te vinden. Tova betrapt hem op zo’n moment en redt hem, terwijl hij verstrikt zit tussen snoeren, nadat hij wat lekkers uit de vuilnisbak had opgediept. Zo ontstaat er een band tussen haar en Marcellus. Tova maakt schoon in het aquarium waar Marcellus verblijft en is sinds een paar jaar weduwe en dertig jaar terug verdween haar zoon. Ze leeft alleen in het huis door haar vader gebouwd en krijgt gezelschap van Kat, een kat die het kennelijk fijn vindt bij haar. Dan is er naast haar verhaallijn en die van Marcellus nog een derde. Die van Cameron. Cameron wordt door zijn vriendin op straat gezet, nadat ze er achter komt dat hij voor de zoveelste keer is ontslagen. Van zijn tante, tevens de vrouw waarbbjb hij vanaf zijn negende, sinds zijn moeder hem in de steek heeft gelaten, heeft gewoond, krijgt hij een doos waarin de spulletjes voor hem in zitten die van zijn moeder waren geweest. Zo komt hij een foto tegen waarop zijn moeder, op dat moment ongeveer 18 jaar, staat met een onbekende jongeman. Zou dat zijn vader kunnen zijn? Hij gaat op zoek en komt terecht in een klein dorpje met een aquarium, bij de eigenaar van Shopway, Ethan. Ook de het verhaal van Ethan komt aan bod, hoewel niets vaak als die van Tova, Cameron en Marcellus, maar zeker niet onbelangrijk, sterker nog, Ethan’s verhaal is onmisbaar. Deze 4 verhaallijnen vullen elkaar goed aan en zorgen voor een hartverwarmende personages, met ieder z’n eigenaardigheden en mooie kenmerken.

Shelby weet diepgang te brengen in haar personages en haar schrijfstijl is zeer toegankelijk. Hoewel het verhaal wel snel prijsgaf waar het omging deed het niet af! Ik heb dit boek in 2 dagen uitgelezen. Dat betekende ‘s avonds tv uit en lekker onder een dekentje op de bank en er lekker in verdwijnen. Ik zeg een dikke aanrader!