Een intens, emotioneel liefdesverhaal

Recensie: Amy Neff - De dagen dat ik je liefhad

Deze roman vertelt het ontroerende verhaal van Evelyn en Joseph. In 1941 ontmoeten ze elkaar aan de prachtige kust van New England en bouwen samen een leven op. Zestig jaar later is Evelyn ernstig ziek en gaat ze snel achteruit door de ziekte van Parkinson. Samen met hun kinderen en kleinkinderen blikken ze terug op hun leven en proberen ze oude dromen te vervullen. Het onvermijdelijke einde komt dichterbij, maar na zo'n lang leven samen, is afscheid nemen dan wel mogelijk?

Evelyn is een vrouw die straalt; ze speelt fantastisch piano, maar heeft ook haar momenten van onrust. Joseph is haar rots in de branding, tevreden met hun gezin en hun leven, inclusief het familiepension waar ze vroeger samen werkten. Ze lijken in veel opzichten tegenpolen, maar vullen elkaar juist goed aan. Hun drie kinderen, Evelyns broer Tommy en hun beide families spelen ook een belangrijke rol in het verhaal.

De verhaallijn is boeiend vanaf het eerste hoofdstuk. Amy Neff kiest ervoor om het verhaal vanuit verschillende perspectieven te vertellen en neemt ons mee door verschillende tijdsperiodes, van 1940 tot het heden. Dit geeft het verhaal diepgang, maar kan af en toe even schakelen zijn voor de lezer.

Haar schrijfstijl is meeslepend, ze weet emoties prachtig vast te leggen en neemt de tijd om sfeer en spanning op te bouwen. Sommige zinnen zijn wat langer, wat het tempo vertraagt, maar dit draagt juist bij aan de intensiteit van het verhaal.

Thema’s zoals liefde, familie, verlies, ziekte, rouw, afscheid en een omstreden keuze komen allemaal aan bod. Deze zware onderwerpen worden met veel gevoel beschreven en maakten diepe indruk op mij. Het is een boek dat emoties oproept, van verontwaardiging tot ontroering en alles daartussenin.

Een intens en realistisch liefdesverhaal over een lange, hechte relatie die haar einde nadert en een familie die daarmee moet omgaan; over heden, verleden en toekomst. Dit boek raakte me en ik kan het zeker aanraden.