Lezersrecensie
Een mooie, interessante historische roman
Recensie: Janet Skeslien Charles - De Franse boekenbrigade
In 1918, tijdens WO I, verruilt Jessie Carson haar veilige baan bij de NY Public Library om als CARD-lid kinderbibliotheken op te zetten in een verwoest dorp in Noord-Frankrijk. CARD, het American Committee for Devastated France, bestaat uit rijke Amerikaanse vrouwen uit gegoede klasse, maar Jessie is een buitenbeetje. Jaren later, in 1987, stuit Wendy Peterson tijdens haar werk op informatie over Jessie. Ze besluit uit te zoeken wat er met haar gebeurd is, maar dat blijkt niet eenvoudig te zijn.
Janet Skeslien Charles heeft een vlotte, beschrijvende en levendige schrijfstijl, waardoor je makkelijk meeleeft met de personages. De spanningsopbouw is goed, en het verhaal wordt verteld vanuit beide hoofdpersonages in ik-vorm, afwisselend per hoofdstuk en tijd. De verhaallijn van Wendy rondt het geheel mooi af, samen met de brieven, mooie citaten uit boeken en het nawoord.
Jessie is een zelfstandige, lieve, overtuigende vrouw en in Frankrijk leert ze voor zichzelf op te komen. Wendy droomt ervan om schrijfster te worden, en dit onderzoek helpt haar uit haar schulp en uit haar hoofd. Daarnaast zijn er veel bijpersonages; bij de CARD’s zijn het stuk voor stuk dappere, onzelfzuchtige, hardwerkende en onconventionele vrouwen. De Franse personages hebben naasten verloren, leven onder slechte omstandigheden en toch gaan ze dapper door en vooral Marcelle sluit je meteen in je hart.
Dit is een verhaal over sterke vrouwen, leven in het nu en de kracht van boeken als redding, verbinding, steun en troost. Maar ook over oorlog, liefde, verlies, rouw, tegenslagen en ziekte. Dit boek is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Jessie heeft baanbrekend werk verricht met bibliotheken die ook openstonden voor kinderen en de arbeidersklasse en opleiding voor vrouwen.
Absoluut een mooie, interessante historische roman die heel fijn weg leest.
In 1918, tijdens WO I, verruilt Jessie Carson haar veilige baan bij de NY Public Library om als CARD-lid kinderbibliotheken op te zetten in een verwoest dorp in Noord-Frankrijk. CARD, het American Committee for Devastated France, bestaat uit rijke Amerikaanse vrouwen uit gegoede klasse, maar Jessie is een buitenbeetje. Jaren later, in 1987, stuit Wendy Peterson tijdens haar werk op informatie over Jessie. Ze besluit uit te zoeken wat er met haar gebeurd is, maar dat blijkt niet eenvoudig te zijn.
Janet Skeslien Charles heeft een vlotte, beschrijvende en levendige schrijfstijl, waardoor je makkelijk meeleeft met de personages. De spanningsopbouw is goed, en het verhaal wordt verteld vanuit beide hoofdpersonages in ik-vorm, afwisselend per hoofdstuk en tijd. De verhaallijn van Wendy rondt het geheel mooi af, samen met de brieven, mooie citaten uit boeken en het nawoord.
Jessie is een zelfstandige, lieve, overtuigende vrouw en in Frankrijk leert ze voor zichzelf op te komen. Wendy droomt ervan om schrijfster te worden, en dit onderzoek helpt haar uit haar schulp en uit haar hoofd. Daarnaast zijn er veel bijpersonages; bij de CARD’s zijn het stuk voor stuk dappere, onzelfzuchtige, hardwerkende en onconventionele vrouwen. De Franse personages hebben naasten verloren, leven onder slechte omstandigheden en toch gaan ze dapper door en vooral Marcelle sluit je meteen in je hart.
Dit is een verhaal over sterke vrouwen, leven in het nu en de kracht van boeken als redding, verbinding, steun en troost. Maar ook over oorlog, liefde, verlies, rouw, tegenslagen en ziekte. Dit boek is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Jessie heeft baanbrekend werk verricht met bibliotheken die ook openstonden voor kinderen en de arbeidersklasse en opleiding voor vrouwen.
Absoluut een mooie, interessante historische roman die heel fijn weg leest.
1
Reageer op deze recensie