Fijne, sfeervolle feelgood die zich afspeelt op IJsland

(3,5-4*) Recensie: Tessa Collins - De lentedochter

In oktober las ik deel 1 van 'De Bloemendochters', en ik moet zeggen: het verhaal was goed blijven hangen. Ik zat zo weer in de wereld van deze familie met vijf jonge dochters en grote geheimen.

Deze keer vertrekt Soley van het familielandgoed in Cornwall naar IJsland om op te treden, maar ook om haar familie te zoeken. Ze hoopt er rust te vinden en ruimte om uit te zoeken wat ze met haar leven wil. Ze ontmoet haar aardige oudtante, ontdekt de IJslandse paarden en treft verschillende norse mannen die maar langzaam ontdooien. Haar reis is niet zonder hobbels, maar ze leert en ontdekt meer dan ze had kunnen vermoeden.

Soley is een succesvolle zangeres met een beroemde vriend maar ze voelt zich verloren. Tussen de spullen van haar overleden grootmoeder vindt ze een schilderij met daarop een vrouw die haar dubbelganger lijkt. Haar IJslandse vader kan haar niet helpen, dus besluit ze zelf naar het eiland af te reizen om op onderzoek uit te gaan. Zodra ze aankomt, ervaart ze een diepe rust, en met grote vasthoudendheid gaat ze aan de slag.

Tessa Collins schrijfstijl is vlot en toegankelijk. Het verhaal van Soley speelt zich af in het heden en wordt afgewisseld met hoofdstukken en dagboekfragmenten uit het verleden vanaf 1940. Dit gaat over Sigrun, een dappere jonge vrouw die voor de schapen van het familiebedrijf zorgt en droomt van een andere toekomst. Dit stukje geschiedenis maakt het extra boeiend, het laat zien welke uitdagingen de IJslanders tijdens WO-II tegenkwamen.

Een verhaal over familie, liefde, zingeving, thuiskomen, rust, natuur en keuzes maken. Het grootste pluspunt voor mij is de setting: IJsland, met sfeervolle beschrijvingen van de indrukwekkende natuur, cultuur, bezienswaardigheden en de mythes.

'De Bloemendochters’ is een mooie feelgoodserie waarvan de delen ook los te lezen zijn. Het volgende boek neemt je mee naar Sri Lanka – een bestemming die mij heel interessant lijkt.