Een prachtig, soms verbijsterend en ontroerend verhaal

In ‘De vergeten vrouwen’ van Kristin Hannah gaat het over de jonge verpleegkundige Frances (Frankie). Zij komt uit een welgesteld, conservatief gezin en woont in Californie. Het is 1966 en de Vietnamoorlog, waarin Amerika Zuid-Vietnam verdedigt tegen de communistische invloeden vanuit het noorden, woedt in alle hevigheid. Haar broer Finley vertrekt naar het front, en Frankie, gedreven door het verlangen om ook een held te zijn en haar steentje bij te dragen, meldt zich aan als verpleegkundige.

Ondanks haar aanvankelijke naïviteit en gebrek aan ervaring, leert Frankie al snel de harde realiteit van de oorlog kennen wanneer ze wordt blootgesteld aan de gruwelijkheden ervan. Met de steun van nieuwe vriendinnen houdt ze stand en zet ze zich volledig in voor haar werk als verpleegkundige, waarbij ze uitblinkt in haar vak. Na haar terugkeer naar Amerika, waar steeds meer mensen zich tegen de oorlog keren, wordt ze geconfronteerd met een veranderde samenleving. Protesten en kritiek zijn aan de orde van de dag, en terugkerende veteranen worden niet met open armen ontvangen.

Het boek is opgedeeld in twee delen en bevat ook brieven. Kristin Hannahs schrijfstijl is empathisch en meeslepend. Je voelt intens mee met hoofdpersonage Frankie en hoopt oprecht dat het leven beter voor haar wordt. De auteur beschrijft de scènes in het verhaal heel goed, zodat het net lijkt alsof je er zelf bij bent. Toch is het voor iemand die er niet is geweest, moeilijk voor te stellen wat voor verschrikkelijke dingen Frankie meemaakte in Vietnam. Dat dit zijn sporen achterlaat is voor de hand liggend, en dat het je voor altijd verandert en je keuzes erdoor worden gekleurd ook.

“Er zijn geen vrouwen in Vietnam”, werd er gezegd, en daardoor werden deze verpleegkundigen volkomen onterecht vergeten. In ‘De vergeten vrouwen’ lees je over een dappere vrouw die de oorlog overleeft en daarna vecht om er weer bovenop te komen. Het gaat over een wrede oorlog, trauma, de positie van vrouwen en discriminatie. Verder gaat het over waardevolle vriendschappen, liefde, familie, verlies, schaamte, een roeping, erkenning, verwerking en hoop. Zonder twijfel is 'De vergeten vrouwen' een indrukwekkend, soms verbijsterend en ontroerend verhaal, een prachtig boek, een aanrader.

“In de oorlog werd heel veel afscheid genomen, en dat vond meestal niet eens echt plaats; je was altijd of te vroeg of te laat.”