Krijstijd

Recensie: Joost Vandecasteele - Krijstijd

Op kerstavond in Brussel wordt de zes maanden oude dochter van Joost Vandecasteele opgenomen op de spoedeisende hulp. Terwijl hij zelf kampt met een aanhoudende oogaandoening, worstelt hij met angst, schuld en het wankele evenwicht van het vaderschap. Een rauw en indringend verhaal over onmacht, een lichaam dat je in de steek laat en de confrontatie met hoe kwetsbaar we zijn als mens.

Zo anders dan ik had gedacht, want ik verwachtte een ervaringsverhaal over een ernstig ziek kind, een ziekenhuisopname op de spoedeisende hulp – een onderwerp dat me raakt en waarin ik me interesseer. Ik kende de auteur niet, maar ik had hem even op moeten zoeken, dan had ik kunnen weten dat dit boek een andere richting op zou gaan. Maar een klein deel van het boek gaat hier namelijk over.

Joost Vandecasteele is een Vlaamse schrijver, scenarist en komiek, en heeft al meerdere boeken op zijn naam staan. De toon van het boek is rauw en confronterend. De schrijver is niet mild voor zichzelf en benoemt zijn destructieve neigingen met een openhartigheid die niet altijd prettig aanvoelt – maar wel eerlijk is. Ironie, cynisme en zwarte humor lopen als een rode draad door het verhaal, samen met een scheutje absurditeit. Tijdens de periode dat hij wordt opgenomen voor onderzoeken naar zijn oogaandoening, lijkt hij namelijk het contact met de realiteit te verliezen. En eerlijk: geen diagnose krijgen terwijl de klachten blijven aanhouden, lijkt me ontzettend zwaar. En je dochtertje zo ziek zien en machteloos moeten toekijken – dat is heftig.

‘Krijstijd’ is een rauw, boeiend en vermakelijk boek over een kwetsbare periode in het leven van Joost Vandecasteele. Zeker als je houdt van persoonlijke verhalen met een vleugje satire, dan is dit er eentje voor jou.