Lezersrecensie
Mooier als ik lach
Recensie: Florence van de Haar - Mooier als ik lach
Een baan bij een bekend modetijdschrift, feestjes, een etage met haar vriendin Vivian en ze slaat weer aan het daten. Het lijkt zo mooi, maar is dat wel zo. Steffie heeft veel meegemaakt maar niemand weer dat en zelfs haar beste vriendinnen stellen geen vragen. Zijn ze wel zo close als ze denken?
Steffie, een bijna dertiger, zoekt haar grenzen op en gaat er soms overheen, waardoor ze zichzelf dreigt te verliezen. Je beleeft alles vanuit haar perspectief, in de ik-vorm. Haar emoties en reacties slepen je moeiteloos mee in haar persoonlijke verhaal. Dat komt mede doordat de thema’s waarmee ze worstelt zo herkenbaar zijn: geldzaken, zoeken naar huisvesting, werk, vriendschap en een gebroken relatie en haar bijzondere, soms vervelende ervaringen tijdens het daten.
Steffie is beschadigd en af en toe eenzaam en ze maakt wel eens onhandige keuzes, terwijl ze probeert er weer bovenop te komen. Gaandeweg het verhaal merk je dat er veel meer aan de hand is, iets diepers en ernstigers dat haar leven in de greep houdt. Met steun van anderen leert Steffie zichzelf opnieuw te ontdekken, begint ze nieuwe inzichten te verwerven en haar leven weer op de rails te krijgen.
Dit maakte het verhaal niet alleen invoelbaar voor mij, maar het ontroerde me ook. De schrijfstijl van Florence van de Haar is soepel en beschrijvend, met een subtiele, ironische humor die perfect past bij de moderne toon van het verhaal. Het verhaal is rauw, direct en eerlijk. Het houdt je bezig, zelfs nadat je het boek dichtslaat, kortom een indrukwekkende debuutroman.
Een baan bij een bekend modetijdschrift, feestjes, een etage met haar vriendin Vivian en ze slaat weer aan het daten. Het lijkt zo mooi, maar is dat wel zo. Steffie heeft veel meegemaakt maar niemand weer dat en zelfs haar beste vriendinnen stellen geen vragen. Zijn ze wel zo close als ze denken?
Steffie, een bijna dertiger, zoekt haar grenzen op en gaat er soms overheen, waardoor ze zichzelf dreigt te verliezen. Je beleeft alles vanuit haar perspectief, in de ik-vorm. Haar emoties en reacties slepen je moeiteloos mee in haar persoonlijke verhaal. Dat komt mede doordat de thema’s waarmee ze worstelt zo herkenbaar zijn: geldzaken, zoeken naar huisvesting, werk, vriendschap en een gebroken relatie en haar bijzondere, soms vervelende ervaringen tijdens het daten.
Steffie is beschadigd en af en toe eenzaam en ze maakt wel eens onhandige keuzes, terwijl ze probeert er weer bovenop te komen. Gaandeweg het verhaal merk je dat er veel meer aan de hand is, iets diepers en ernstigers dat haar leven in de greep houdt. Met steun van anderen leert Steffie zichzelf opnieuw te ontdekken, begint ze nieuwe inzichten te verwerven en haar leven weer op de rails te krijgen.
Dit maakte het verhaal niet alleen invoelbaar voor mij, maar het ontroerde me ook. De schrijfstijl van Florence van de Haar is soepel en beschrijvend, met een subtiele, ironische humor die perfect past bij de moderne toon van het verhaal. Het verhaal is rauw, direct en eerlijk. Het houdt je bezig, zelfs nadat je het boek dichtslaat, kortom een indrukwekkende debuutroman.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marte
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
