Fijne, hartverwarmende feelgood roman

In ‘Wie ik ben zonder jou’ heeft de 27-jarige Joy haar leven perfect voor elkaar, maar van de ene op de andere dag stort alles als een kaartenhuis in elkaar. Het leven van de 72-jarige Frida lijkt stil te staan sinds haar man drie jaar geleden overleed. Een toevallige ontmoeting in het park resulteert in een speciale vriendschap tussen deze twee vrouwen. Frida herkent iets in Joys blik en vangt haar op, maar verrassend blijkt de jonge vrouw ook een positieve invloed op haar leven te hebben. Met de hulp van een enorme stapel zelfhulpboeken gaan ze proberen hun leven weer op de rit te krijgen.

Deze roman is geschreven in de ik-vorm en het perspectief wisselt tussen Joy en Frida. Het bevat relatief veel dialoog en handgeschreven memo’s over zelfhulpboeken, wat het levendig maakt. Frida is neerslachtig en teruggetrokken, maar straalt tegelijkertijd ook kracht en eigenzinnigheid uit. Joy moet helemaal opnieuw beginnen en dat zorgt voor een boeiende innerlijke reis. Bijpersonen zoals Celine, Leon en Lucien vormen een waardevolle toevoeging aan het verhaal.

Het gaat over buiten je comfort zone treden, leven in het nu en jezelf op de eerste plaats zetten. En benadrukt dat je het leven niet kunt plannen. De verhaallijn behandelt thema’s zoals liefde, verdriet, rouw, loslaten en in je hart sluiten en de kracht van vriendschap.

Susan Muskee heeft een vlotte en beschrijvende schrijfstijl, wat dit boek prettig leesbaar maakt. De vooral korte hoofdstukken zorgen voor een aangenaam tempo en de auteur heeft mooie details toegevoegd zoals de vuurpit, koolmeesjes en kamerplanten. Het bevat zowel humor als diepe emoties en ook fijn gedoseerde, wijze lessen. Vooral Frida wist mij flink te raken, terwijl ik op andere momenten breed zat te glimlachen. Al deze onderdelen maken van ‘Wie ik ben zonder jou’ een prachtige en hartverwarmende feelgood die je moeiteloos meeneemt op de verrassende (her)ontdekkingsreis van deze vrouwen naar zichzelf.