Vinden wat al dan niet goed verborgen zit

Al 18 jaargangen lang loopt “Het Liegend Konijn”, ‘tijdschrift voor hedendaagse Nederlandstalige poëzie’, twee keer per jaar voorop in een nimmer aflatende zoektocht naar nieuwe gedichten. Bekend of onbekend, uitgegeven of niet-uitgegeven, de redactie, bestaande uit de onvermoeibare Jozef Deleu (bouwjaar 1937), heeft een goed-ontwikkelde neus om te vinden wat al dan niet goed verborgen zit. ‘Uit het nest geroofd’, staat op de omslag te lezen. Geroofd, maar met welwillende toestemming van de uitverkoren dichters. Het maakt dat dit tijdschrift, dat overigens verschijnt in boekvorm, door kenners, liefhebbers, dichters en lezers wordt beschouwd als onontbeerlijk voor wie wil weten hoe de poëzie in ons taalgebied er op dit moment aan toe is.

Naast splinternieuw werk van een hele rits bekende(re) namen, zoals Charles Ducal, Hester Knibbe, Akim J. Willems, Peter Holvoet-Hanssen, Willem Thies en Marc Tritsmans, bevat deze editie flink wat gedichten van dichters van wie het werk nog niet is uitgegeven. De redactie van “Het Liegend Konijn” is overigens zo voorkomend dat te melden onder de naam van de desbetreffende dichter: ‘heeft nog geen bundel gepubliceerd’. Dichteres Inge Pollet, uit het Nederlandse Hulst, is zo iemand. Nog geen bundel op haar naam, maar al jaren bezig. Ze heeft gedichten gepubliceerd op ‘Het Gezeefde Gedicht’ en haar eigen, fraai vormgegeven website. Haar werk is de moeite waard om van nabij te volgen. Er staan vijf gedichten van haar in deze editie, waarvan onderstaand gedicht mijn voorkeur wegdraagt.

ZEE

Hier mengt hondenlucht met zee
worden oude poten soppend gepoetst
trekt huid in schilfers, vinden we zand in kieren

hier slaat de zeester haar armen om het wier
hier vangen wij krabben bij afgaande zon

scheuren we met een bloedgang
over het water blikkeren en glimmen
onze brillen wild van opzij

hier regelen we diepgaande ontspanning

hier raken we de zwaluwen van zo dichtbij

Een andere ‘bundelloze’ dichteres om in de gaten te houden, is Rand Helawi uit Elsene, een 20-jarige studente Toegepaste Taalkunde aan de Vrije Universiteit in Brussel. Zij publiceerde onder meer in Deus ex Machina, op de site van Het Gezeefde Gedicht en op haar eigen boeiende blog. Voor Helawi is 2020 op literair vlak alvast een mooi jaar. In februari verschenen er drie gedichten van haar op de website van Meander en nu staan er maar liefst zeven in dit prestigieuze tijdschrift. Een daarvan wil ik jullie niet onthouden, omdat het kracht aan breekbaarheid koppelt, uitzichtloosheid aan hoop koppelt en schoonheid laat prevaleren op lelijkheid.

ONTHEEMD

de oorlog heeft haar eigen wetten

zo krult mijn moeder de huissleutel rond haar hals
hopend om nooit terug te keren en omdat
woningen sterven als ze worden achtergelaten

opa vist zijn herinneringen uit de waterput
onder zijn fez heeft hij zijn laatste sigaret verstopt

in de tent naast ons hoor ik stemmen zacht als kasjmier
het silhouet van een vredesteken glimlacht naar me
het zijn de vingers van een meisje
dat een hoofddoek draagt als een kroon

boven onze stille dialoog
zijn zwaluwen op doortrek
we zijn niet de enigen denken we
ook vogels migreren

Naar goede gewoonte biedt “Het Liegend Konijn” ook deze keer weer veel schoonheid in al haar diversiteit, zet het jong naast oud, noord naast zuid. Het is te hopen dat we nog lang van die schoonheid mogen genieten. Op naar jaargang 19!