Alsof je daar terplekke rondloopt

Frank Nellen schrijft zo makkelijk en levendig, dat het lijkt alsof je rondloopt in het verhaal in Oekraïne. Geen ellenlange zinnen, met vele details, maar juist korte, krachtige beschrijvingen. Hierdoor leest het boek ook erg makkelijk.

Veel recensies schrijven over twee hoofdpersonen (Dani en Pavel), wat mij betreft zijn het er drie: Igor speelt een belangrijke rol, zeker in het schetsen van de sfeer over het communisme in die tijd.

Het verhaal is chronologisch opgebouwd, het begint in de jaren '80 op het Oekrainse platteland. In de klas van Dani en Igor komt een nieuwe jongen: Pavel. Hij is anders dan de rest, belezen, welbespraakt, zijn blik rijkt verder dan het dorp. Waar Igor en Dani blijven hangen in het dorp en later ook gaan werken in de nabijgelegen fabriek, trekt Pavel de wereld door.
Aan de hand van mooie metaforen, zoals de fabriek (wat is meer communistisch/socialistisch dan de hamer en de sikkel) en de bibliotheek (hoe kan je het volk dom houden) wordt de staat van het land en het volk beschreven. Pavel is al vroeg geobsedeerd door het socialisme en waar anderen onwetend blijven, prikt Pavel door de muren van het socialistisch fundament. Dit is vooral aangewakkerd door wat Pavel heeft gezien in de nasleep van de kernramp van Tsjernobil (al benoemt Nellen dit nergens).
Als Dani zijn oude schoolvriend op de radio hoort, volgt een zoektocht. Een zoektocht naar diegene die stem geeft aan...