Net niet af

Storegga - Noors voor grote rand - verwijst naar een onderzeese aardverschuiving in de Noordzee. Deze gebeurtenis is de aanzet geweest voor het verdwijnen van het Doggerland. Storegga is naast een roman ook een ode aan de kracht van de natuur. Het is een boek dat enorm aan het denken zet, niet alleen qua verhaal en boodschap, maar ook door de schrijfstijl.

Het verhaal speelt zich al tijdens een grote decemberstorm in 2013, genaamd Xaver. De storm valt samen met een congres in Denemarken, waar de twee hoofdrolspelers beide naar toe gaan. Margaret en Marc hebben tijdens hun studie een relatie gehad. Toen Marc plots vertrok hebben zij elkaar ruim 20 jaar niet gezien. In verschillende delen worden hun twee verhalen belicht en uiteindelijk ook hun hereniging.

De schrijfstijl kenmerkt zich door lange, ritmische en bevlogen zinnen. Hierbij ook de complimenten aan de vertaler! Vooral deze beschrijvingen van natuur en omgeving lezen als een storm. Soms past de schrijfster dit ook toe bij meer menselijke passages, hier werkt het minder. Juist door deze stormachtige stukken leest het boek voor mij niet heel makkelijk weg, veel stukken zetten aan het denken. Juist ook omdat klimaat zo'n actueel thema is.

De storm Xaver heeft feitelijk echt plaatsgevonden, met in verschillende landen flinke gevolgen. Het is jammer dat dit niet een grotere rol speelt in het verhaal. De hoofdrolspelers merken wat van de gevolgen, maar echt last hebben ze er niet van. Dat is eigenlijk een gemiste kans. Ook de Storegga-gebeurtenis speelt een kleine rol, de epiloog geeft hier met name aandacht aan. Ook dit is in mijn ogen te weinig voor een boek met deze titel. Het voelt hierdoor net niet af.