Meeslepend, spannend en overtuigend gebracht

Kathleen “Kathy” George (1943) doceert (nog steeds) theater en schrijven aan de universiteit van Pittsburgh. Ze publiceerde tot nu toe zeven politiethrillers rond de persoon van Richard Christie, die zich alle in of rond Pittsburgh afspelen. A measure of blood uit 2014 is hier voorlopig de laatste van. George was gehuwd met schrijver Hillary Masters die in 2015 overleed. Sinds zijn dood publiceerde ze niets meer, maar rond deze tijd zal dan toch een nieuw boek van haar uitkomen, dat echter geen Richard Christie-thriller is.  

In A measure of blood krijgt Richard Christie, moordonderzoeker bij de politie van Pittsburgh, het onderzoek toegewezen naar de moord op Margaret Brown, een alleenstaande vrouw van in de veertig. Ze heeft een zoontje Matt van bijna acht die heeft gezien hoe een man zijn moeder doodstak na een ruzie. De ruzie ging over ouderschap. De man beweerde de vader van Matt te zijn, de moeder sprak dat tegen. Matt had de man voordien slechts één keer eerder gezien op de parkeerplaats van een supermarkt, korte tijd daarvoor. Nu is de moordenaar verdwenen, maar nog tijdens het moordonderzoek komt hij weer boven water als hij Matt ontvoert en met hem op de vlucht slaat.  

Omdat A measure of blood deel zeven van een reeks is, komen hier en daar verwijzingen in het boek voor naar voorgaande boeken. Het kost weinig moeite om die verwijzingen te begrijpen, alhoewel het wel eens voorkomt dat een nieuw personage nogal abrupt opduikt in het verhaal zonder dat het geïntroduceerd wordt. Voor wie de voorgaande boeken niet las, had enige omkadering daarom wel een meerwaarde betekend. Afgezien daarvan is het boek echter prima losstaand te lezen.  

Het boek is een mix van spanning en feelgood. Spanning is er uiteraard als gevolg van de ontvoering van Matt en de speurtocht die daarop volgt. Voor het zover is, bouwt de schrijfster de spanning vanaf de moord goed op door de lezer al kennis te laten maken met de ontvoerder. Hij heeft Margaret Brown vermoord en Kathleen George werkt de psyche van deze man heel gedetailleerd uit: men ziet zijn denken opschuiven in de richting van een ontvoering. Dat Matt ontvoerd zal worden, is van bij het begin geen verrassing maar het is mooi om te zien hoe daar naartoe wordt gewerkt.  

Het feelgood-element zit hem onder andere in de opvang van Matt. Het kind is plots wees geworden, maar Christie weet dat zijn buren, Arthur en Jan(et) Morris, kinderloos zijn en al een adoptiepoging hebben geprobeerd die niet gelukt is. Hij trekt aan touwtjes om Matt bij hen onder te brengen en de lezer kan meevolgen hoe de integratie van Matt in het gezin verloopt, en hoe Arthur en Jan de opsporing beleven nadat Matt ontvoerd is. Ondertussen probeert Christie ook nog de echte biologische vader van het kind te vinden. Ook die verhaallijn valt voornamelijk onder feelgood.  

Omwille van de zachtere elementen die in het boek gebracht zijn, zal het iets minder in de smaak vallen bij de lezers die uitsluitend rauwe, harde thrillers willen lezen. Wie echter ook geïnteresseerd is in de uitdieping van al dan niet terugkerende personages, zal merken dat Kathleen George een goede balans gevonden heeft tussen de zachtere en hardere elementen in het boek. Deze lezers zullen niet teleurgesteld worden.  

Geïnteresseerde lezers zullen het boek helaas alleen in het Engels kunnen lezen. Taken, het eerste deel van deze serie, verscheen ook in het Nederlands maar is niet meer leverbaar. Latere delen werden tot nog toe niet vertaald. Kathleen George weet nochtans te overtuigen. De plot is heel solide, de personages die ertoe doen zijn mooi uitgediept en de vlotte stijl van de schrijfster maakt dit boek ook voor minder geoefende Engels-lezers een easy read. Een vertaling van dit boek zou zeker de moeite waard zijn.