Aantrekkelijke en solide plot

Dierenarts Emma van Eerd is sinds kort aan de slag in de praktijk van Deon Niekerk. Ze woont er ook, samen met haar veertienjarige dochter Vegas, in een appartement dat eraan grenst. Op een nacht dringen twee gemaskerde mannen binnen en dwingen haar een operatie uit te voeren op hun zwaargewonde kompaan. Maar daarmee is de zaak niet afgedaan. Voor Emma en haar dochter beginnen de problemen dan pas.

Esther Verhoef (1968) is ondertussen al meer dan vijfentwintig jaar actief als schrijfster. Ze begon met columns in Flair, en ging daarna over tot het schrijven van informatieve boeken over dieren, die enorm aansloegen. Ze evolueerde vervolgens naar romans, verhalenbundels en thrillers, al dan niet onder haar eigen naam. Het is met dat laatste genre dat ze algemene bekendheid verwierf. Ondertussen verkocht ze miljoenen boeken en kan ze bogen op een indrukwekkende lijst van nominaties voor diverse prijzen, waarvan ze er ook heel wat won. Door in De nachtdienst een dierenarts op te voeren, sluit ze haar carrière weer aan bij waar ze mee begon: dieren.

Om de lezer vlot het verhaal in te slepen, slaat Verhoef alle inleidende tierelantijntjes over en duikt ze van meet af aan de actie in. De invasie van de gemaskerde mannen en de spoedoperatie vinden vrijwel meteen bij aanvang plaats en jagen de adrenaline van de lezer pijlsnel de hoogte in. Wanneer de eerste spanning uiteindelijk wegdeemstert, is al ongeveer een tiende van het boek voorbij. Het tempo zakt dan lichtjes, en er wordt ruimte gemaakt voor achtergrond bij de personages en voor verbreding door het toevoegen van nevenplots. De spanning van de actie ruimt plaats voor één van meer psychologische aard.

Afgezien van een epiloog is het boek niet verdeeld in grotere delen of opvallende hoofdstukken per perspectief. De 177 korte hoofdstukjes lopen achter elkaar door, slechts gescheiden door een volgnummer. Met vrijwel elk hoofdstuk wisselt het personage, en daarmee geregeld ook het perspectief. Emma en Vegas worden namelijk in de eerste persoon gevolgd, de anderen in de derde. Doorgaans is meteen duidelijk bij wie het ik-perspectief hoort, maar een enkele keer duurt het toch een alinea voor de lezer doorheeft of Emma of Vegas aan het woord is. Dat is verwarrend, maar gelukkig uitzonderlijk. Wel is het zo dat er vrij veel personages zijn, en daarom maken de vele, snelle perspectiefwisselingen het geheel onnodig druk, wat verstorend werkt.

Nog storend en afleidend is de keuze van de auteur om straattaal toe te voegen. Dat men het boek meermaals opzij moet leggen om een website zoals straatwoordenboek.nl te raadplegen, helpt niet om in de spanningsbubbel te blijven hangen. Bovendien doet het vervangen van deze woorden door Nederlands dat iedereen kent in dit geval geen afbreuk aan de sfeer van het verhaal of de typering van de personages.

Erg goed dan weer is hoe de auteur meerdere plots bijna tegelijk in gang zet, waarvan de lezer snel begrijpt dat ze op ramkoers met elkaar lopen. Dat er confrontaties zullen ontstaan is daarom voor niemand verrassend, maar hoe dat dan precies zal verlopen, is in spanning afwachten, wat het boek dat extraatje meer geeft. De meeste personages passen logisch in het verhaal, en hun acties zijn doorgaans verklaarbaar. Hier en daar is dat een keer minder het geval, zoals bijvoorbeeld de puberperikelen van dochter Vegas die weinig meerwaarde bieden, maar nooit in die mate dat het van invloed is op het leesplezier. De nachtdienst bevat geen akelige wendingen waarvan een lezer kan vermoeden dat ze er zijn omdat de auteur zichzelf had vastgereden. Het tegendeel is waar, over deze thriller is nagedacht en de plot is aantrekkelijk en solide. De cover ten slotte past prima bij de rest van het boek. Best veel covers van Esther Verhoef-thrillers doen niet meteen aan het spannende genre denken, maar in dit geval is hij heel veelzeggend.