Wel goed gebracht maar iets te lang uitgesponnen

Het is 1942 wanneer Frances op Davy past, het zesjarige neefje van haar beste vriendin Bronwyn (Wyn). Op deze bijzondere avond moet ze er even uit, en ze laat hem een tijdje achter bij de buren. Het is namelijk de 24ste verjaardag van Wyns verdwijning. Ze verdween in 1918 toen zij en Frances nog kinderen waren. Haar vermeende moordenaar werd kort daarop gevat en kreeg de doodstraf, maar Wyns lichaam werd nooit gevonden. Frances leeft sindsdien met een schuldgevoel, omdat ze gelooft dat ze Wyn had kunnen redden. Maar net vanavond bombarderen de Duitsers de stad, en Davy raakt vermist. Onverwacht leveren de bombardementen ook een nieuw spoor op naar Wyns verdwijning. Frances kan niet anders dan zich in beide zaken vastbijten.

Katherine Webb (1977) schrijft historische mysterieromans. Ze debuteerde in 2010 met The Legacy dat in vertaling de enigszins duffe titel De erfenis van de zussen meekreeg. Webb begon in 1998 met schrijven, en The Legacy was eigenlijk haar zevende boek. Voor de eerste zes vond ze geen uitgever, maar met het magische getal 7 lukte het wel. In haar moedertaal is Webb met De verdwijning alweer aan haar achtste gepubliceerde boek toe. Het is slechts het derde dat ook vertaald werd. Erica Feberwee was vertaler van dienst.

Webb verweeft een speurtocht in 1942 – wat voor dit boek het heden is – met flashbacks naar Frances’ kindertijd, die steeds meer feiten blootleggen over de verdwijning van Wyn. Er zitten best wat parallellen in heden en verleden. Op beide ogenblikken is het oorlog, in beide gevallen lijden de hoofdrolspelende families honger, twee keer draait alles om de verdwijning van een kind. De historische setting is waarheidsgetrouw, en alleen de personages met dialoog zijn fictief. Het met de oorlog gepaard gaande menselijk leed is levendig en met oog voor detail beschreven. Ook de innerlijke strubbelingen van Frances, die met een enorm schuldgevoel worstelt, komen mooi uit de verf. Webb nam grondig kennis van de anatomie van het zuidelijke deel van Bath, waar de feiten zich afspelen, en dat is zichtbaar.

Men kan zich inbeelden dat er tijdens en vlak na zulke bombardementen alleen maar chaos heerst en dat men overschakelt op overlevingsinstinct, terwijl er slechts flarden opgepikt worden van wat er gaande is. Daarom vangt dit boek ook aan met enkele hoofdstukken die verward, fragmentarisch en chaotisch lijken. Men weet in eerste instantie niet wat er precies aan de hand is, maar komt enige tijd later tot het besef dat dit wel degelijk heel accuraat weergegeven is. Het is een overtuigende start van een plot die daarna sterktes en zwaktes kent.

De manier waarop gebeurtenissen die een gezin ontwrichten een blijvende impact hebben tot in de volgende generatie, is realistisch en komt goed tot uiting. De schrijfster heeft dit goed beet. Minder geslaagd is de uitwerking van de volwassen versie van hoofdpersonage Frances. In 1942 is ze al een dertiger die de moed heeft gehad om haar man te verlaten, niet bepaald vanzelfsprekend in die periode. Maar ondanks dat geeft de schrijfster haar eigenschappen mee die passen bij een onzekere tiener. Ze is te kinderlijk voor haar leeftijd, en het vleugje romantiek dat haar omringt, is veel te naïef voor de vrouw met ervaring in de liefde die zij toch is.

Het tempo en de aanbreng van nieuwe informatie in de flashbacks zit goed, maar de gebeurtenissen in 1942 worden uitgesponnen en herhalen zichzelf. Dat maakt het boek na verloop van tijd langdradig. Halfweg het verhaal heeft men wel ongeveer door hoe de vork in de steel zit en is er weinig reden om de boel nog nodeloos te rekken, wat de schrijfster jammer genoeg wel doet. Het is lang geen slechte roman, maar hij kan zich niet onderscheiden van de rits aan gelijkaardige publicaties. Met een extra rondje schrappen had er nog meer in gezeten.